πηγή: Άει σιχτίρ
Πέρα από το αμαθές, ανιστόρητο, και πρακτικά ανεφάρμοστο του πράγματος (σε ποιον τομέα δηλαδή να συνεργαστούν/συμφωνήσουν πχ οι αναρχικοί με τους ΚΚΕδες ή οι δυο προηγούμενοι με τους φασίστες;), το πράγμα ζορίζεται όταν έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα και καταρρέει όταν αρχίσουμε να απαριθμούμε δεδομένα.Και μας μένει η φαντασίωση ορισμένων ηλίθιων που, σε πείσμα της πραγματικότητας, συνεχίζουν μια ηλίθια ρητορική, διότι δεν νογάνε καν πόσο άγνοια τελικά έχουν – ή απλά ίσως δεν ενδιαφέρονται μιας και το ζητούμενο τελικά δεν είναι η πραγματικότητα όσο η περιχάραξη του πόπολου στα «δικά μας».
Tα παραδείγματα
Παράδειγμα χαμένο στην ιστορία: Το σύμφωνο μή επιθέσεως ΕΣΣΔ – Γερμανίας (κλατς)
Έστω και σε επίπεδο επιδερμικής ανάλυσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως τότε η ΕΣΣΔ ήταν μόνη της ενάντια σε ένα εχθρικό σύμπαν. Η δε πολιτική κατευνασμού που είχε ακολουθήσει η Αγγλία κόντρα στην Γερμανία έκανε τους Σοβιετικούς να τρέμουν μπροστά στην ιδέα να τους την πέσει ολόκληρη η Ευρώπη (και οι ΗΠΑ) διότι ήξεραν πως τότε οι μέρες τους θα ήταν μετρημένες. Αργότερα, στον Πόλεμο, ακόμα και την καθυστέρηση των Δυτικών να ανοίξουν «δεύτερο μέτωπο» ενάντια στην Γερμανία οι Σοβιετικοί την πλήρωσαν με τόνους αίματος. Οπότε η συμφωνία αυτή έχει ελαφρυντικά, και το ελαφρυντικό της διασφάλισης του κράτους είναι -ρεαλιστικά- ύψιστο και πέρα από ιδεολογίες (κάτι που οι δικοί μας πολιτικοί ακόμα δεν έχουν καλομάθει, όχι γιατί είναι ιδεολόγοι, αλλά γιατί είναι παρτάκηδες). Eνα πιο τυπικό παράδειγμα του πράγματος, και πάλι από τον Στάλιν, ήταν η διάλυση της τρίτης διεθνούς όταν τα συμφέροντα της κρατικής οντότητας ΕΣΣΔ το υπαγόρευαν μιας και η διάλυση των υποψιών των συμμάχων του ήταν πιο σημαντικός παράγοντας για το μέλλον της ΕΣΣΔ από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Περιέργως όλοι θυμούνται το Σύμφωνο Μολότοφ-Ριμπεντροπ, κανένας την αγγλική πολιτική κατευνασμού (1) που πρακτικά επανεξόπλισε την Γερμανία και οδήγησε αφενός στο σύμφωνο Μολότοφ-Ριμπεντροπ και αφετέρου στον Β’ΠΠ και επίσης κανένας την διάλυση της τρίτης διεθνούς η οποία «έκλεισε» την συμφωνία καπιταλιστών – κομμουνιστών κόντρα στους φασίστες.
Όμως ο γράφων δεν είναι απολογητής του κομμουνισμού, ούτε έχει όρεξη να κάνει μαθήματα ιστορίας, οπότε….
….πάμε στα φρέσκα.
Η εκλογή Σύριζα στην εξουσία.
fact: Χαιρετίστηκε από την Λεπέν και τον Φαρατζ.
fake news: Η Λεπεν και ο Φαρατζ ειναι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ.
debunking: Δεν θα ασχολιόμουνα, αλλά βλέπω πως μερικοί το τρώνε πολύ εύκολα το χάπι. Ας δώσω ένα παράδειγμα από τον αθλητικό χώρο μπας και το πιάσετε το υπονοούμενο. Το ότι ο ΠΑΟΚ πήρε το Κύπελλο και όχι ο ΟΣΦΠ με κάνει να χαίρομαι διότι Βάζελος, δεν με κάνει ΠΑΟΚ επειδη το χάρηκα, ούτε «σύμμαχο του ΠΑΟΚ». Αν το έπαιρνε η ΑΕΚ πάλι θα χαιρόμουνα, χωρίς να είμαι λιγότερο ή περισσότερο σύμμαχος της ΑΕΚ απ΄ότι του ΠΑΟΚ. Αν δεν το πιάνετε, δεν φταίω εγώ. Πιο λιανά: Για το σχέδιο που είχε, αν είχε, η Λεπέν για την Ευρώπη μπορεί να την βολεύει να είναι ο Σύριζα στην εξουσία, αυτό όμως δεν σημαίνει πως τον Σύριζα (και το δικό του σχέδιο) εξυπηρετεί η ύπαρξη της Λεπέν στην εξουσία. Γιατί χάρηκε η Λεπέν που βγήκε ο Σύριζα τότε; Πιθανότατα γιατί περίμενε από τις ευρωπαϊκές ελίτ να επαναλάβουν το λάθος των Άγγλων πριν τον Β’ΠΠ και να εκτραπούν δεξιότερα, ίσως και ακροδεξιότερα ή ίσως ακόμα σε βάθος χρόνου να συμμαχήσουν μαζί της προ της επελάσεως των κομμουνιστών και άλλα εσπεριδοειδή. Δεν μπορείς να πεις πως δεν της βγήκε μιας και η ίδια μπορεί να ηττήθηκε, η ατζέντα της όμως κυριαρχεί και το κόμμα της πλέον παγιώνεται σε υψηλά ποσοστά.
Το αστείο είναι πως οι ρητορικές της Λεπέν, του Φάρατζ και του Σαμαρά λόχου χάρη, ελάχιστες διαφορές έχουν, απλά οι Λεπέν και Φαράτζ σαν δυνητικοί εκπρόσωποι πιο μεγάλων και ισχυρών χωρών (2) προσδοκούν σε μια σπασμένη ΕΕ για να κάνουν κουμάντα στην ισχυρή χώρα τους, ενώ ο Σαμαράς σαν εκπρόσωπος α) μιας μικρής και πιο αδύνατης χώρας και β) σαν τυπικό μέλος ελληνικού πολιτικού τζακιού, προσδοκά περισσότερο σε εξωτερική βοήθεια για να εδραιωθεί στην εξουσία.
Η μετεκλογική συμμαχία Σύριζα-ΑΝΕΛ
fact: Εδώ έχουμε ζήτημα μιας και το στυλάκι των Καμμένων όντως Λεπενίζει, και ας μην κοροϊδευόμαστε, τον μέσο ανελίστα δεν θα θέλαμε να τον κάνουμε παρέα.
fake news: Tα άκρα (Συριζα-ΑΝΕΛ) συμμαχούν.
debunking: Από την μία, το πόσο ακραίος ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ το είδαμε την τελευταία διετία. Παπάρια μάντολες. Από την άλλη, με βάση τα ελληνικά δεδομένα, πρακτικά καλώ τον οποιονδήποτε να βρει διαφορές στο πολιτικό στυλάκι των Καμμένων και της ΝΔ. Εδώ ακόμα και ο «επίσημος» εκπρόσωπος της δεξιάς στην Γαλλία, ο «αντιλαϊκιστής» Φιγιόν ντε, εξετράπει προς τα ακροδεξιά προκειμένου να φάει τις Λεπενικές ψήφους επαναλαμβάνοντας το αντίστοιχο λάθος του Σαμαρά (3).
Ειναι ακροδεξιός ο Καμμένος; Δεν ξέρω, ξέρω όμως πως είναι τόσο ακροδεξιός όσο ακριβώς είναι η Σαμαρική, και δυστυχώς και η Κουλική, ΝΔ. Και πριν αρχίσετε τα γνωστά για τους ψεκασμένους θυμηθείτε ποιοι έχουν κάνει ερωτήσεις στην Βουλή για ψεκασμούς. Ένας Κουβέλης και μετά μόνο βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΝΔ (4).
(παρατήρηση: σε αντίθεση με την περίπου ισοπαλία σε επίπεδο ηγεσίας ο μέσος ανελίστας ψηφοφόρος ειναι από τους πλέον ψεκασμένους του σύμπαντος, ενώ ο μέσος ψηφοφόρος της ΝΔ είναι συνήθως απλά …απλοϊκός)
Παμ’ παρακάτω.
Brexit.
fact: Το Ην. Βασίλειο έφυγε από την ΕΕ σαν αποτέλεσμα μιας εντελώς λαϊκίστικης καμπάνιας μερικών περίεργων τύπων.
face news: Επιχειρήθηκε να το χρεωθεί η αριστερά.
debunking: Και όμως το brexit το ψήφισαν κατά κύριο λόγο οι δεξιότεροι των Άγγλων ενώ το εργατικό κόμμα, καίτοι κριτικό προς την ΕΕ, δήλωσε υπέρ του Brimain. Αν ο Κάμερον ήταν σοβαρός ή/και έλεγχε το κόμμα του, σήμερα η Μεγ. Βρετανία θα ήταν ακόμα μέλος της ΕΕ. Δεν τα μάθατε; Τι να κάνουμε, η πραγματικότητα ενίοτε απέχει από τις ειδήσεις του SKAI. Οι δεξιοί ψηφοφόροι ψήφισαν Brexit, πάρτε το, μαγειρέψτε το με μπεσαμέλ, και σερβίρετέ το στους 47 βαθμούς Κελσίου.
Ο Τραμπ
fact: Ο Τραμπ θεωρήθηκε ως άκρο (και είναι). Σουρεαλιστής μεν, πονηρός δε, ο ίδιος επέδειξε έναν κυκεώνα θέσεων, πολλές από τις οποίες βγήκαν «απο τα αριστερά» στην Χίλαρι (δασμοί στις εισαγωγές), ενώ ο πυρήνας του παρέμενε τυπικός ρεπουμπλικάνικος (μείωση κράτους, μείωση φορολογίας) και ενίοτε ακραία ισλαμοφοβικός, φασιστικός και ξενοφοβικός.
fake news: Για κάποιο λόγο, στην ντόπια σκηνή ταυτίστηκε με τους ΑΝΕΛ (άλλο που δεν ήθελε ο Καμμένος), ενώ η ιδεολογική ταύτισή του πχ με τον Γεωργιάδη που δήλωνε ακραία τραμπικός περάστηκε και πάλι στα ψιλά.
debunking: Και πάλι, η πραγματικότητα λέει πως σε επίπεδο ρητορικής ο Τραμπ, ο Καμμένος και η ΝΔ έχουν ελάχιστες διαφορές. To αστείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς η αριστερά έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και καταφέρθηκε κατά του Τραμπ, όπως και όλη η Ευρωπαϊκή πολιτική τάξη άλλωστε (πράγμα αυτονόητο. Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Ο Τραμπ είναι πιο Αμερικάνος και από την Coca Cola. Για την ακρίβεια ειναι τόσο Αμερικάνος που κάνει τον μέσο Ευρωπαίο, ασχέτως πολιτικής του τοποθέτησης. να τινάζεται. Η καρδιά της Αμερικής δεν ειναι οι τύποι από τα σίριαλ που βλέπουμε στην τηλεόραση ή οι ξανθές Καλιφορνέζες που κουτουπώνουμε το καλοκαίρι, αλλά ο αμαθής, σχετικά φτωχός και αρκετά ξεχασμένος πληθυσμός της επαρχίας και ο Τραμπ βγήκε από αυτόν.)
Τέλος πάντων, ο Τραμπ έγινε πρόεδρος και όλοι ξεχνάνε αυτά που λέγανε εναντίον του και προσπαθούν να τα έχουν καλά μαζί του για πολύ καλά εξηγήσιμους λόγους που «δεν άπτονται επακριβώς» των ιδεολογικών 😉
Σημείωση: Ο Βαρουφάκης και ο Τσόμσκι πρότειναν στους ομοϊδεάτες ψηφοφόρους τους, όπου δεν υπήρχε ελπίδα για να βγει η δικιά τους, να ψηφίσουν Κλίντον «κλείνοντας με το ένα χέρι την μύτη». Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως είχαν δίκιο, όχι επειδή προτείνω/πρότεινα να ψηφίσουν Τραμπ, αλλά επειδή εγώ όσο υπάρχει δικός μου υποψήφιος θα ψηφίζω τον δικό μου, ρε δεν πα να μαι και μόνος μου. Σε κάθε περίπτωση είναι και αυτή μια σημαντική παραχώρηση πολιτικού χώρου της αριστεράς προς το mainstream, όσο αδύναμη και αν ειναι η αριστερά στην Αμερική.
Τέλος πάντων, δεν είναι μυστικό και το έχουμε ξανααναλύσει πως Τραμπ ψήφισε κατά κύριο λόγο η φτωχή, επαρχιώτικη, καραδεξιά, λευκή Αμερική.
….και φτάνουμε στα φρέσκα-φρέσκα
Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές.
fact: Το πήρε ο Μακρόν περπατώντας κόντρα σε μια λαϊκίστρια φασιστική ανθυποψηφιότητα.
fake news: Tην Λεπέν την στήριξε η Ελληνική και την ψήφισε η Γαλλική Αριστερά.
debunking: Πανεύκολο. Απ’ ότι κατάλαβα, ο Μακρόν και το κόμμα του είναι περίπου κάτι σαν το Ποτάμι ή τους φιλελεύθερους του Φερχοφσταντ ενώ ο Μακρόν ατομικά έχει ως μήτρα το Γαλλικό ΠΑΣΟΚ. Η αριστερά στήριξε Μελανσόν. Η δεξιά (και η ελληνική) στήριξε Φιγιόν …αναφανδόν, σωρηδόν και μπουλουκιδόν.
Στον Α’ γύρο πήραν αμφότεροι, αριστεροί και δεξιοί τα πελέδια μας, το Γαλλικό ΠΑΣΟΚ ….πασοκοποιήθηκε πλήρως και μας βγήκε ο Γάλλος περίπου-Ποτάμι Μακρόν σαν φαβορί. Μετά τον Α΄γύρο λοιπόν, όπου ξεκινά και το αλισβερίσι, οι υπόλοιποι υποψήφιοι στήριξαν Μακρόν αναφανδόν, ενώ ο Μελανσόν δεν προέβη σε δήλωση στήριξης του Μακρόν, πράγμα που θεωρήθηκε από τους εδώ φωστήρες ώς τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ Λεπέν και Μακρόν. Παρόλο που δεν ήταν έτσι, δεν τον δικαιολογώ σε καμία περίπτωση γι αυτό και του είπα πως γαμιέται.
Του τα σούρανε και του τα σούραμε βεβαίως και επανήλθε στην ευθεία οδό βάλλοντας ευθέως και ρητά κατά της Λεπέν. Προφανώς το SKAI δεν έδειξε τις συμπληρωματικές δηλώσεις Μελανσόν, μην τύχει και μας χαλάσει η μανέστρα και το σενάριο.
Σημείωση 2: Δεν είχε κάποια υποχρέωση στον Μακρόν ο Μελανσόν, ούτε και πολιτικά θα δούμε μεγάλες διαφορές από την (θεωρητική) προεδρία Λεπέν. Αλλά όταν από την μία μεριά ειναι ο …Τσαθόγκουα (5) και από την άλλη ο x, ε δεν θέλει και πολύ σκέψη. Οπότε καλώς έβαλε κατά Λεπέν στο τέλος ο Μελανσόν και κακώς μερικοί Κατά Φαντασίαν Φιλελεύθεροι απαιτούσαν από αυτόν να ….προβεί σε ομολογία Μακρονικής πίστης. Λες και είμαστε όλοι το ίδιο, να φιλάμε εκεί που φτύνουμε.
Άλλο όμως να μην τις δείχνεις και άλλο ρε φίλε να επιμένεις πως ο Μελανσόν, ο Συριζα, το ΚΚΕ, η αριστερά γενικώς ειναι με την Λεπέν! Χωρίς στοιχεία, χωρίς έστω μία δήλωση στήριξης από κάποιον, χωρίς τίποτα. Έτσι, επειδή έτσι νομίζεις ή έτσι θέλεις να νομίζεις ή έτσι φοβάσαι.
Κουλτουρέ Ιντερμέδιο:
«People are stupid; given proper motivation, almost anyone will believe almost anything. Because people are stupid, they will believe a lie because they want to believe it’s true, or because they are afraid it might be true. People’s heads are full of knowledge, facts, and beliefs, and most of it is false, yet they think it all true. People are stupid; they can only rarely tell the difference between a lie and the truth, and yet they are confident they can, and so are all the easier to fool.»
(…… ) People need an enemy to feel a sense of purpose. It’s easy to lead people when they have a sense of purpose. Sense of purpose is more important by far than the truth. In fact, truth has no bearing in this. Darken Rahl is providing them with an enemy, other than himself, a sense of purpose. People are stupid; they want to believe, so they do.(κλατς)
Παμ’ παρακάτω.
«Συγγένεια» με την Λεπέν έχουν πιθανώς οι ΑΝΕΛ. Κουμπάρος με τον (διεγραμμένο από το κόμμα ως …ακραίο) μπαμπά Λεπέν ειναι ο Βορίδης. Στήριξη στην κόρη δήλωσε ο Κρανιδιώτης και η ΧΑ. Ο Τσίπρας επικοινώνησε με τον Μακρον αμεσως μετά τον Α γύρο και δήλωσε στήριξη, ο δε Μακρόν λέγεται ότι αναζήτησε και πιο δημόσια στήριξη από τον μοναδική Ευρωπαίο αριστερό Πρωθυπουργό (και νομίζω πως την πήρε, δεν έχω πολυπαρακολουθήσει ειδήσεις και ενδέχεται να χάνω την χρονική αλληλουχία, ξέρω όμως πως επίσημα ο Συριζα και η κυβέρνηση πηγαν με το μέρος του Μακρόν). Η δε δημοσιογράφος της ΕΡΤ που τόλμησε να κάνει αναμετάδοση αυτών που λέγονται στην Γαλλία για την Λεπέν θεωρήθηκε περίπου …. συνυποψήφια της, αυτή, η ΕΡΤ, ο Σύριζα και πιθανώς η αριστερά παγκοσμίως. Δικαίως εξανέστη το κορίτσι, αλλά άντε εσύ να βάλεις μυαλό σε τούτα τα βόδια. Αυτά εν Ελλάδι.
Επιστρέφουμε σε πιο σοβαρές χώρες και δη στην Γαλλία, όπου έγινε ο Β’ γύρος και αναμενόμενα νίκησε ο Μακρόν. Οι εδώ αντιδράσεις παραμένουν αστείες:
Δεύτερον: Ας πάμε στο αγαπημένο μας σπορ, το fact checking ντε! Ποιος ψήφισε Μακρόν στην Γαλλία, ποιος Λεπέν και ποιος απείχε;
* Κατ’ αρχήν να δηλώσουμε, όπως σωστά είπε και ο Μελανσόν πως η Λεπέν ειναι τρίτη, μιας και έχασε από λευκά-άκυρα και αποχή. Οπότε εν πολλοίς η υποψηφιότητά της και η δυναμική της βρίσκουν λογικά κόφτη. Υψηλό μεν, αλλά κόφτη. Και ναι μεν η αποχή, η λευκή και η άκυρη ψήφος δεν ειναι ψήφοι και καλώς δεν προσμετρώνται, αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορεί και κάποιος (πλην του ΚΚΕ – με παταγώδη αποτυχία) να τις διεκδικήσει ως δικές του.
* Όπως και στο Brexit η έκπληξη ειναι πικρή για όσους δεν νογάνε από πολιτική και νομίζουν πως η φαντασία τους είναι η πραγματικότητα. Υπέρ της Λεπέν ψήφισαν κυρίως οι ψηφοφόροι του Φιγιόν (όσοι δεν απείχαν) ενώ οι αριστεροί ψηφοφόροι και δεν απείχαν τόσο και ψήφισαν υπέρ του Μακρόν.
Γεγονότα θετε; Ορίστε οι προεκλογικές έρευνες:
Βλέπουμε πως το 52% των ψηφοφόρων του Μελανσόν ψήφισαν Μακρον, το 7% Λεπέν και οι άλλοι πήγαν για μπάνιο ή έβαλαν ταραμοσαλάτα στο ψηφοδέλτιο. Από την άλλη το 48% των ψηφοφόρων Φιγιόν ψήφισαν Μακρόν (λιγότερο hi score δηλαδή), ενώ το 20% από αυτούς, το 1/5 των δεξιών ας πούμε της Γαλλίας, δεν είχε κανένα πρόβλημα να ψηφίσει την φασίστρια, την λαϊκίστρια κτλ κτλ κόντρα στην κομματική γραμμή, πράγμα που σημαίνει πως η Λεπέν είναι κάτι που το θεωρούν «κοντά» στην προσωπική τους ιδεολογία.
Ας δούμε την αναλυτική εικόνα σόλο:
Κουλτουρέ Ιντερμέδιο 2:
Σημείωση ρεαλισμού: Να θυμήσουμε πως οι θέσεις Μακρόν ήταν εξαιρετικά φιλικές προς το σχέδιο Σύριζα αλλά και τις παραδοσιακές ελληνικές θέσεις γενικότερα. Ακόμα και ο Βαρουφάκης, που έχει θάψει όλους τους Ευρωπαίους ΥπΟικ μίλησε θετικά γι΄αυτόν. Οι δε προτάσεις του για αναδιάρθρωση χρέους, Ευρωπαϊκο Υπουργείο Οικονομικών, ενιαία διαχείριση, περαιτέρω δηλαδή ομοσπονδοποίηση είναι εντός των περισσότερων ελληνικών κομματικών προγραμμάτων. Θα πρέπει να ήταν αυτοκτονικά μαλάκας ο Σύριζα και ο κάθε Σύριζα για να προτιμά στην Γαλλία μια ακροδεξιά που θα κάνει πουτάνα την Ευρώπη (πόσο μάλλον τώρα που τα έχει βρει η κυβέρνηση με την ΕΕ), αλλά και με μεγάλο εθνικό κόστος στο μεταναστευτικό ζήτημα το οποίος καίει και μας και τους Γάλλους και στο οποίο έχουν με την Λεπέν εντελώς αντιδιαμετρική πολιτική.
Ρεαλιστική κατακλείδα. Ο γράφων, αριστερός τρίτης γενεάς (μην γελάτε ρε), έχει από τα μικράτα του μιλήσει με ένα εκατομμύριο διαφορετικούς ανθρωποτύπους «συντρόφων». Ιδεολόγους, μουρλούς, μετριοπαθείς, ακραίους, πασόκους. Ο αριστερός που έχει στο μυαλό του ο Αρούλης και ο SSKAI ο οποίος προτιμά την Λεπέν και τον Μιχαλολιάκο από τον Μακρόν και τον Μητσοτάκη, δεν έχει ενσκήψει στο προσωπικό μου σύμπαν. Αλλά τι να κάνεις, ο SKAI θα ξέρει καλύτερα…
Επί του πιεστηρίου: Είδα τις σχετικές δηλώσεις Θεοδωράκη ο οποίος αναπαράγει την ίδια καραμέλα:
μπλαμπλαμπλα Εθνικιστές, λαϊκιστές, κρατιστές, δημαγωγοί, αντιευρωπαϊστές έχασαν στη Γαλλία μια μεγάλη μάχη. Ενώθηκαν, πάλεψαν, χρησιμοποίησαν ύπουλα μέσα, αλλά στη Γαλλία δεν τα κατάφεραν μπλαμπλα (κλατς)
(στο live που τον άκουσα είπε και «ακροαριστεροί». Ο Σταύρος νομίζει πως η Γαλλία ειναι η Ελλάδα και πως τα γαλλικά προβλήματα είναι τα ελληνικά προβλήματα. Κούνια ποταμίσια που τον κούναγε. Αλλά τι να κάνουμε, μάθανε πως γαμιόμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι (ρατσιστικό ιντερμέδιο). Έγινε και ο Θεοδωράκης προοδευτικός και μεταρρυθμιστής, Σουβλακέα σχώραμε.)
Reality Checking γενικώς: Ο δημόσιος διάλογος έχει παγκοσμίως εκτραπεί προς τα πολύ δεξιά. Θέσεις που άλλοτε θα σήκωναν χλεύη, γιαούρτια και μαύρο στις κάλπες συζητιόνται πλέον σοβαρά και πρέπει να εξηγάμε γιατί οι μετανάστες ειναι άνθρωποι, γιατί δεν πρέπει να δουλεύουμε ανασφάλιστοι και γιατί η περίθαλψη πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Ο Τραμπ, η Λεπέν και τα λοιπά δεν βγήκαν με παρθενογέννεση. Βγήκαν από το σύστημα, είναι παιδιά του συστήματος και το σύστημα θα τους χρησιμοποιήσει όσο νομίζει με στόχο να προλάβει άλλες καταστάσεις. Το λάθος που έγινε την δεκαετία του ’30 προβλέπω να ξαναγίνεται. Οι αριστεροί είμαστε και ήμασταν κόντρα σε όλα αυτά και η όλη προσπάθεια ταύτισης που γίνεται είναι στην ουσία ένας τρόπος είτε να τρομάξεις και να επιστρέψεις στο κοπάδι είτε να πεις δεν γαμείς, ακροδεξιά, ακροαριστερά το ίδιο ειναι ας πάω ακροδεξιά που την προβάλλει και το Πρώτο Θέμα. Γιατί το αστικό σύστημα πιστεύει λανθασμένα πως μπορεί να ελέγξει μέχρι τέλους την ακροδεξιά. Ο Τραμπ είναι μάλλον αδόκιμο παράδειγμα ακροδεξιού, διότι ειναι τυπικός Αμερικάνος από την μία, «εκτός» συστήματος από την άλλη, αλλά κυρίως γιατί το αμερικάνικο κράτος έχει αρκετές δικλείδες ασφαλείας. Η Λεπέν όμως, ο Μιχαλολιάκος, οι Αυστριακοί ακροδεξιοί και τα λοιπά είναι υπερ το δέον συστημικοί μεν, ανεξέλεγκτοι αν έρθουν στα κουμάντα δε.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω το άρθρο – ντροπή του Τετράδη, ο οποίος μάλλον κακογέρασε «Οι Γάλλοι καταψήφισαν το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ» και εξισώνει στα ίσια το δίδυμο Μελανσόν – Λεπέν («τα ίδια λένε») και αυτούς τους δύο με το αίτημα (ανάμεσα στα άλλα) για συνταξιοδότηση στα 60, διατήρηση του 35ώρου και κατάργηση των αντεργατικών νόμων! Και αυτά ο Τετράδης τα λοιδορεί ως ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) και δηλώνει και αυτός σίγουρος πως η δεξαμενή ψηφοφόρων Λεπέν – Μελανσόν είναι κοινή.
Τώρα που είδαμε βεβαίως ποιοι ψήφισαν Λεπέν (αυστηρά οι δικοί της και κάποιοι από τους ψηφοφόρους του Φιγιόν με πρακτικά μηδενικό άνοιγμα σε άλλους χώρους) και μερικοί ξερόλες πήραν τα αρχίδια μας δεν βλέπω τον φίλο Γιώργο να τρώει τα λυσσακά του ενάντια στους Γάλλους «νοικοκυραίους» που παραλίγο να μας βάλουν σε μεγάλο μπελά και που θα μας βάλουν στο μέλλον και μακάρι να βγω ψεύτης.
Αλλά όσο οι πολιτικές που γιγαντώνουν την κάθε Λεπέν συνεχίζονται και όσο η mainstream αφήγηση ταυτίζει την αριστερά με το φασισταριό, τόσο το φασισταριό θα παίρνει τα πάνω του. Και μην ξεχνάτε πως υπάρχει και Λεπέν 3ης γενιάς που έρχεται, πιο όμορφη, πιο «μοντέρνα» και πιο σκληροπυρηνική.
Εξόδιος σημείωση: Η Ευρώπη και η Γαλλία γλίτωσαν μια μεγάλη περιπέτεια. Γιατί; Γιατί αν ο Μελανσόν είχε πάρει μερικούς ψήφους παραπάνω στον Α’ γύρο και είχε περάσει αυτός μαζί με την Λεπέν τότε πιθανότατα σήμερα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θα ήταν αυτή. Όλοι αυτοί που την βρίζουν σήμερα όλο και κάτι καλό θα έβρισκαν να πουν. Γιατί μην νομίζετε πως είναι κοινός τόπος η Δημοκρατική ευαισθησία που επέδειξαν οι αριστεροί και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι στην κόντρα ενός νεοφιλελεύθερου απολιτίκ ενάντια σε μια πατενταρισμένη φασίστρια. Μην νομίζετε λοιπόν πως θα έδειχναν αντίστοιχη και οι δεξιοι ή ακόμα και οι «κεντρώοι» ψηφοφόροι αν το ντουέτο ήταν Μελανσόν – Λεπέν. Εδώ ο ηγέτης (Φιγιόν) και το κόμμα τους τους έδωσαν «γραμμή» και πάλι το 20% αυτών πήγε και ψήφισε την καθίκω. Αλλά αυτό μην το πείτε του Αρούλη δεν θα μπορεί να το επεξεργαστεί (6). Αν και πιστεύω πως σε αυτό το υποθετικό σενάριο ξαφνικά ο Αρούλης όλο και κάποιες χάρες θα ανακάλυπτε στην Λεπέν.
Δεν με πιστεύετε; Ρωτήστε κάποιον δεξιό της παρέας σας, της γειτονιάς σας. Μεταφέρτε το ερώτημα στην Ελλάδα: αν το δίδυμο ήταν Τσίπρας ή (θου κύριε) Κουτσούμπας vs Μιχαλολιάκο τι θα ψηφιζαν. Μην εκπλαγείτε με την απάντηση, you ‘ve been warned άλλωστε.
Το «μέτωπο κατά του Φασισμού», δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ από το τέλος του Β’ΠΠ και δώθε, και για άλλη μια φορά οι καπιταλιστές, οι αστοί ρε αδερφέ, επιλέγουν είτε να συνεταιριστούν με το τέρας ή να του μοιάσουν προκειμένου να κρατηθεί το σύστημα και να μην έρθει ο αριστερός μπαμπούλας στα κουμάντα. Τα έκαναν και την δεκαετία του ’30, αλλά μοίρα της ιστορίας είναι τελικά να επαναλαμβάνεται.
Κοινώς το «μέτωπο ενάντια στον φασισμό» υπάρχει όσο ο ένας υποψήφιος είναι δικός μας. Αν ξαφνικά έχουμε να διαλέξουμε ενάντια σε δύο μή δικούς μας, το μέτωπο ενάντια στον φασισμό πεθαίνει, εμφανίζεται το μέτωπο ενάντια στον κομμουνισμό, στον λαϊκισμό, ανακαλύπτουμε πως υπάρχει και μια «σοβαρότητα» στην Χρυσή Αυγή, θυμόμαστε πως η Λεπέν δεν είναι τόσο χάλια όσο ο μπαμπάς της, και ότι άλλη μαλακία θέλετε.
(1) Η πολιτική αυτή αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα ρεαλιστικής πολιτικής από τους Άγγλους αν και εκεί την πάτησαν άσχημα, πράγμα σπάνιο. Η αρχική ιδέα ήταν να βάλουν τους Σοβιετικούς με τους Χιτλερικούς να φάνε τα συκώτια τους και οι αλώβητοι (στην θεωρία) Άγγλοι να κάνουν και πάλι κουμάντο στην Ευρώπη. Ο καπιταλισμός επιχείρησε (όχι για τελευταία φόρα) να προσεταιριστεί τον φασισμό υπό τον φόβο των κομμουνιών. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Άγγλοι φασιστοποιήθηκαν (το αντίθετο μάλιστα), αλλά πως επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το θηρίο προς ίδιον όφελος. Ελαφρυντικό έχουν και οι Άγγλοι και οι Σοβιετικοί (την κρατική ασφάλεια που λέγαμε) αλλά και οι δύο την πάτησαν διότι υποτίμησαν την ικανότητα της Γερμανίας και των φασιστών της, να τα κάνει όλα πουτάνα. Είναι αστείο πως το ίδιο λάθος τώρα δείχνουν να το κάνουν οι Ευρωπαίοι γενικώς.
(2) Διόλου τυχαία κανείς υποστηρικτής του Brimain δεν είπε κάτι σαν το εγχώριο «αν κάνετε το τάδε δεν θα έχουμε κωλόχαρτα στα μαγαζά» διότι απλούστατα θα έτρωγε το ξύλο της αρκούδας. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, οι Άγγλοι δεν είναι Έλληνες.
(3) Πάντα, ή σχεδόν πάντα, το «ακραίο» κοινό προτιμάει τα «καθαρά» προϊόντα από τα light. Γιατί να ψηφίσεις ΧΑ light όταν υπάρχει η ΧΑ;
(4) Προφανώς τα στοιχήματα για μελλοντική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτά.
(5) Αμα δεν τον ξέρετε, τι να σας κάνω εγώ; Ακουλτουριαστοι!
(6) Αν και άλλοι θα μπορέσουν, μιας και εδώ και χρόνια αναζητούν μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή»
πέμπτο κύμα 
Σας ακούμε...