Πoιος φυλάει τους φύλακες;

πηγή: The Manifold Files

Μια δημοκρατική κοινωνία έχει την αξίωση να μην κινδυνεύει από την ίδια της την αστυνομία. Κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να φοβάται ότι θα υποστεί βία, κακομεταχείριση ή αυθαίρετη αντιμετώπιση από αυτούς στους οποίους έχει αναθέσει την προστασία του. Στην Ελλάδα, ωστόσο, έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε.

Τα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας στην Ελλάδα είναι περισσότερα από όσα μπορούν καλόπιστα να θεωρηθούν «μεμονωμένα». Αστυνομικοί καταχρώνται την εξουσία τους, προσάγουν  και κρατούν ανθρώπους αυθαίρετα, τους στερούν δικαιώματα όπως την πρόσβαση σε συνήγορο, βιαιοπραγούν, κακοποιούν, εξευτελίζουν, και, σε κάποιες περιπτώσεις, βασανίζουν, σε αστυνομικά τμήματα και κρατητήρια, σε κέντρα κράτησης προσφύγων, σε πλατείες και δρόμους — ακόμη και μέσα σε σπίτια. 

Η συχνότητα με την οποία αποδίδονται κατηγορίες, όπως απείθεια ή αντίσταση, σε όσους καταγγέλλουν τέτοιες πράξεις δημιουργεί εύλογες υπόνοιες ότι ο ποινικός νόμος χρησιμοποιείται καταχρηστικά, για να σιγάσει οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Υπόνοια που εξηγεί το γεγονός ότι πολλά θύματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας διστάζουν είτε να επισημοποιήσουν την καταγγελία τους είτε να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.

Mikkel Bolt Rasmussen: Μεταφασισμός, ή Η Πολιτισμική Λογική του Ύστερου Καπιταλισμού

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Third Text 32. Ο Mikkel Bolt Rasmussen είναι καθηγητής στο τμήμα τεχνών και πολιτισμικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και συγγραφέας. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Ο τίτλος μου θυμίζει εκείνον της κλασικής μελέτης πάνω στον μεταμοντερνισμό του Fredric Jameson. Αυτό που ο Jameson προσπάθησε να αναλύσει και να χαρτογραφήσει με τα εργαλεία του «μεταμοντερνισμού» ήταν στην πράξη η παγκοσμιοποίηση – η πολιτισμική υπερδομή μιας νέας εποχής στην ιστορία της καπιταλιστικής οικονομίας – ως τότε γνωστή ως «ύστερος καπιταλισμός». Οι Ernest Mandel και Theodor Adorno χρησιμοποίησαν τον όρο «ύστερος καπιταλισμός» στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 για να αναλύσουν την εξέλιξη του καπιταλισμού στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα μετά το μονοπωλιακό καπιταλισμό. ο Mandel εντόπισε την εμφάνιση μιας τρίτης φάσης του καπιταλισμού, σε συμφωνία με την αφηρημένη αναπτυξιακή λογική που περιγράφηκε από τον Marx στην Κριτική του πάνω στην πολιτική οικονομία.

Περί πανδημιών

πηγή: Nikolas Dietis

Από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, εκατοντάδες επιδημίες & πανδημίες έχουν θερίσει τον πλανήτη κατά καιρούς, φέρνοντας πόνο, θάνατο και καταστροφή. Επιτρέψτε μου να σας πω μια ιστορία που ίσως σας κάνει να δείτε το σήμερα με άλλο μάτι..

Η υπεροχή της αντίστιξης

(κείμενο κατά του ρατσισμού… έξω μας, μέσα μας)

(του Γιάννη Κατσιλάμπρου. Πηγή: h%ps://ioanniskatsilabros.gr/)

Συμβουλή ζωής με όρους μουσικούς.

Η κάθε φωνή έχει την ομορφιά της.

Χωρίς αυτήν η ζωή μας θα ήτανε φτωχότερη.

Μην τη θάβεις, θέλοντας να την εντάξεις στην ομοιομορφία και στην αρμονία.

Ανέδειξέ την μέσω αυτής.

Αρκετά με τη μανία της συμφωνίας και τη φυλακή του απόλυτου.

Αρκετά με την ανάγκη κατηγοριοποίησης και ένταξης του εαυτού μας.

Ούτως ή άλλως, ευτυχώς, είμαστε όλοι διαφορετικοί και μοναδικοί!

Να έχεις μέσα σου το θαύμα της αντίστιξης.

Να μπορείς δηλαδή να κάνεις τις διαφορετικές φωνές μέσα σου ή έξω σου να ακούγονται αρμονικά και αλληλοσυμπληρούμενες -πότε συμφωνώντας και πότε διαφωνώντας- να σε ολοκληρώνουν.

Να τις αφήνεις να διατηρούν η κάθε μία τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, χωρίς να τις ευνουχίζεις για χάρη ενός εύηχου και κοινώς αποδεκτού συμπράττειν και συνυπάρχειν.

Να τις αφήνεις να υπάρχουν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο.

Να τις αφήνεις να υπάρχουν.

Και να είσαι βέβαιος ότι φτάνοντας στη διπλή γραμμή θα έχουν φτιάξει κάτι συναρπαστικό, όμορφο και μοναδικό:

Εσένα.

Υγρ.: Σε μία εποχή “Επιλεκτικής ανθρωπιάς”, η “αγάπη προς τον πλησίον” τίθεται υπό αίρεση, ανάλογα με την προέλευση.

Είναι τόσο κρίμα να μην μπορεί να υπερισχύσουν αυτά που μας ενώνουν και να μην μπορεί να υπάρξει κατανόηση, σεβασμός και αναγέννηση από το διαφορετικό και το ξένο.  Και είναι ακόμα περισσότερο κρίμα διότι αυτός ο φόβος για τους ξένους υποδηλώνει  φόβο για το ξένο κομμάτι μέσα μας, που με τη σειρά του αποκλείει κάθε περίπτωση να κατανοήσουμε και τελικά να αγαπήσουμε το σύνολο της ύπαρξής μας.

1821: Ο ρόλος της εκκλησίας στην επανάσταση

Η Ένωση Αθέων οργανώνει διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «1821: Ο ρόλος της εκκλησίας στην επανάσταση».

Οι ομιλίες είναι μαγνητοσκοπημένες και αναρτώνται στο κανάλι μας στις 6 μ.μ.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης έχει αναρτηθεί στο site μας.

Πρόγραμμα ομιλιών (ενδέχεται να τροποποιηθεί):

20/3, Μηνάς Παπαγεωργίου, συγγραφέας και δημοσιογράφος
-Η Μαύρη Βίβλος του 1821 (με αφορμή την έκδοση του ομώνυμου βιβλίου της Σειράς Lux Orbis που μόλις κυκλοφόρησε)
21/3, Νίκος Δήμου, συγγραφέας και δημοσιογράφος
-Περί Διαφωτισμού και 1821 (σύνθεση από τα άρθρα « ‘Σήμερον τα Φώτα και ο Φωτισμός…’ Και ο Διαφωτισμός;» και «Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά την αλήθεια για το ’21;»)
22/3, Αλέξανδρος Σακελλαρίου, Δρ Κοινωνιολογίας της Θρησκείας Παντείου Παν/μίου & Διδάσκων Ελληνικού Ανοικτού Παν/μίου
-«Αθέων ψυχαί εν χειρί διαβόλου»: Η Εκκλησία, η Δύση και ο ‘κίνδυνος’ της αθεΐας πριν και μετά την Επανάσταση του 1821
23/3, Δημήτρης Ψαρράς, δημοσιογράφος
-Ο Ρήγας και η εκκλησία
24/3, Βασιλική Κοϊτσάνου, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της Ένωσης Αθέων
-Το 1821 και η αλήθεια (με στοιχεία από το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα)
25/3 Συράκος-Ιωάννης Κεσέν, ιστορικός
-Οι Κολλυβάδες καλόγεροι και η Ελληνική Επανάσταση
26/3 Χαρίτα Μήνη, συγγραφέας
-Ο κοινωνικός χαρακτήρας της Επανάστασης του ’21

facebook event

Στάση ζωής. Χικμέτ

πηγή: Γιάννης Κατσιλάμπρος (στάλθηκε στο e-mail μας)

Αύριο όλα θα πάνε καλά.  Ή μπορεί και να μην πάνε.

Όμως, επειδή η ζωή δεν βιώνεται από τα αύριο, αλλά από τα σήμερα

και επειδή τα προβλήματα ποτέ δεν θα λείψουν,

η ποιότητα ζωής μας εξαρτάται από το πώς εμείς σήμερα νιώθουμε, βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα.

Ζυγίζοντας τη δυνατότητα τήρησης διαφορετικών στάσεων απέναντι στη ζωή, παραθέτω κάποιες απόψεις, τοποθετημένες έτσι ώστε να οδηγούν στην δική μου επιθυμητή:

Ο αισιόδοξος θα μπορούσε να δει ένα φως εκεί που δεν υπάρχει, αλλά γιατί ο απαισιόδοξος θα πρέπει πάντα να τρέχει να το σβήσει;

Καρτέσιος

Ο αισιόδοξος εφευρίσκει τον τροχό, ο απαισιόδοξος τη ρεζέρβα.

Εβγκένι Κασέγιεφ

Ο απαισιόδοξος παραπονιέται για τον άνεμο. Ο αισιόδοξος περιμένει τον άνεμο ν’ αλλάξει. Και ο ρεαλιστής ρυθμίζει τα πανιά.

William Arthur Ward

Ένας αισιόδοξος βλέπει μια ευκαιρία σε κάθε καταστροφή. Ένας απαισιόδοξος βλέπει μια καταστροφή σε κάθε ευκαιρία.

Ουίνστον Τσώρτσιλ

Άλλωστε, το αύριο είναι μια άλλη μέρα.

Margaret Mitchell

Μην περιμένεις το αύριο.  Κάντο σήμερα!

Μπουσκάλια

Τι περιμένουμε;

Μίσσιος

Να είσαι ρεαλιστής.  Προγραμμάτισε ένα θαύμα!

Όσσο

Ακόμα κι αν ήξερα ότι αύριο ο κόσμος θα εξαφανιζόταν, εγώ πάλι θα φύτευα σήμερα τη μηλιά μου.

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

(Τη ζωή) πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σαν να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν φοβάσαι
Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.

Χικμέτ

Καλημέρα.

Εύχομαι να έχουμε σήμερα μία καλή ημέρα!

4 εποχές μένουμε ασφαλείς…

πηγή: <a href="http://h

Γιάννης Κατσιλάμπρος

Το ακόλουθο κείμενο το έγραψα τον 6ο χρόνο του εγκλεισμού μου.

Το έγραψα σε μία περίοδο της οποίας οι συνθήκες ζωής παρότι σε πολλά σημεία διαφέρουν, σε κάποια άλλα μοιάζουν δραματικά με τις σημερινές συνθήκες ζωής όλων μας.

Και αν για μένα το να βρεθώ σε αυτόν τον περιορισμό ήταν μία δίκαιη επιβολή σωφρονισμού, τιμωρίας και μερικής κάθαρσης, τι να πει κανείς για τον σύγχρονο άδικο εγκλεισμό της παγκόσμιας ανθρώπινης κοινωνίας;

Για σκεφτείτε το: Απαγόρευση μετακινήσεων, απαγόρευση συναντήσεων με όσους αγαπάτε, συγκεκριμένες ώρες προαυλισμού, βραδινός εγκλεισμός, έγκριση άδειας εξόδου (μόνο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις και λόγους), συνεχής ανησυχία και αμφιβολία…

Τι θα αποφανθούν οι εμπειρογνώμονες;

Τι θα αποφασίσουν οι ανώτατοι άρχοντες;

Πότε θα μας επιτρέψουν να βγούμε;

Θα βγούμε άραγε ποτέ;

Fediverse | Εναλλακτικά του Facebook, Instagram και Twitter με σεβασμό στα προσωπικά δεδομένα

πηγή: CEREBRUX

Τα συγκεντρωτικά κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook, Instagram και Twitter διαμορφώνουν την κοινή γνώμη εκατομμυρίων ανθρώπων ενώ παράλληλα κερδίζουν πουλώντας τα προσωπικά μας δεδομένα. Είναι όμως η μόνη λύση ; Υπάρχουν εναλλακτικές που σέβονται τα προσωπικά μας δεδομένα ;

Έχουμε τελικά «φίλους» στο Facebook; Στο Instagram; Στο Twitter;

Αν αύριο για κάποιον λόγο μας κόψουν, επ’αόριστον την πρόσβαση στους λογαριασμούς μας σε αυτά τα κοινωνικά δίκτυα, πως θα νιώσουμε ; Αν δεν νιώσουμε τίποτα ή και ουδέτερα τότε συνεχίζουμε να διαβάζουμε. Αν όμως νιώσουμε ότι χάνουμε την επαφή μας με τον έξω κόσμο, πιθανόν το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι μια αναθεώρηση ή θα πρέπει να απευθυνθούμε σε ειδικούς.

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Συνεργασία ενάντια στον πόλεμο και τις εξορύξεις

πηγή: Μας σκάβουν το λάκκο

Ούτε εξορύξεις Ούτε πόλεμος

Παρακαλώ ενημερωθείτε από το συνημμένο Δελτίο Τύπου (παρακάτω) μετά την σημερινή συνέντευξη τύπου.

Τα κείμενα των σημερινών ομιλιών Ελλάδας – Τουρκίας και Κύπρου μπορείτε να τα κατεβάσετε στο link: https://drive.google.com/file/d/1DcrZTEmsHSbgLTXDyJkgcyFBuwWyfV3u/view?usp=sharing
Το μαγνητοσκοπημένο βίντεο της συνέντευξης τύπου (από όπου μπορείτε να εξάγετε στιγμιότυπα) μπορείτε να το δείτε στην σελίδα μας στο facebook: https://www.facebook.com/noextractionsnowar
Εκεί ακόμη θα βρείτε και εικόνες από τη συνομιλία

Τέλος, προς ενημέρωση σας μπορείτε να κατεβάσετε τις δύο κοινές ανακοινώσεις (Σεπτέμβριος και Νοέμβριος του 2020) που προηγήθηκαν και καθόρισαν τη δημιουργία αυτής της συνεργασίας στο link: https://drive.google.com/file/d/1CWtf9tZEI2RPsE5RluV0Oyle-A4fI8Ul/view?usp=sharing

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 26/1/2021 Τουρκία-Κύπρος-Ελλάδα: Ούτε εξορύξεις Ούτε πόλεμος

Οι υδρογονάνθρακες να μείνουν στο βυθό,
οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά

Η ελληνοτουρκική διαμάχη που εντάθηκε τους τελευταίους μήνες για τις ΑΟΖ δεν έχει να κάνει με  “εθνικά” συμφέροντα.  Είτε οι κυβερνήσεις μας βγάζουν τις φρεγάτες για πολεμικές ασκήσεις στη Μεσόγειο, είτε κάθονται γύρω από τραπέζια συνομιλιών, ένα είναι το σίγουρο.  Ότι ο ανταγωνισμός τους για τον έλεγχο των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου παραμένει εξίσου επικίνδυνη απειλή  τόσο για την ειρήνη όσο και για το περιβάλλον.  Δεν είναι τυχαίο το “ενδιαφέρον” των μεγάλων δυνάμεων για διαμεσολάβηση, η διπλωματική και στρατιωτική τους ανάμειξη.

Τη στιγμή που οι  κυβερνήσεις Τουρκίας, Κύπρου, Ελλάδας  συμμετέχουν σε «διεθνείς διασκέψεις» για την κλιματική αλλαγή με έναν από τους κύριους στόχους να είναι η μείωση των εκπομπών CO², την ίδια στιγμή ανταγωνίζονται για τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, δυναμιτίζοντας την  ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο.   Πίσω από αυτήν  υποκριτική στάση και των τριών κυβερνήσεων κρύβονται και τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών. 

Τεχνολογία, δυστοπία, κυριαρχία: ο ορίζοντας της μελαγχολίας

πηγή: ResPublica

Τεχνολογία, δυστοπία, κυριαρχία: ο ορίζοντας της μελαγχολίας – Μέρος 1ο

του Θεοφάνη Ράπτη

Tetsuya Ishida – Return Journey

Το διάστημα 2001 – 2003, εκδόθηκαν στις ΗΠΑ οι πρώτες αναφορές του ινστιτούτου WTEC, στο Arlington, με θέμα τη σύγκλιση των νέων τεχνολογιών[1], στις οποίες πληθώρα ακαδημαϊκών από διάφορες ειδικότητες είχαν κληθεί να τοποθετηθούν πάνω στις νέες κατευθύνσεις της τεχνολογίας, εκείνες που θα καθόριζαν τα επόμενα στάδια ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και άρα θα κατέδειχναν τις νέες κατευθύνσεις της βιομηχανίας και της έρευνας. Δύο άλλες παρόμοιες αναφορές με την ίδια θεματική δόθηκαν στη δημοσιότητα μέχρι το 2003. Και στις τρεις, τα συμπεράσματα κατέληγαν εμφατικά σε τέσσερις κύριους άξονες ανάπτυξης για το μέλλον, με το κωδικό αρκτικόλεξο NBIC, δηλαδή Nano-Bio-Info-Cogno, που σήμαινε ότι το κέντρο βάρους μιας επερχόμενης τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης θα δινόταν στους κλάδους της Νανοτεχνολογίας, της Βιοτεχνολογίας, της Πληροφορικής και των Γνωσιακών Επιστημών. Μάλιστα, από τον τίτλο των πρώτων αυτών αναφορών, οι άξονες αυτοί διαφημίζονται με τη μορφή πολλαπλασιαστών ισχύος των ανθρώπινων όντων. Σε αυτό το θέμα έχουν αφιερωθεί από τότε μια σειρά από ανάλογες εκθέσεις ειδικών σε διάφορες κατευθύνσεις [2], [3]

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΖΟΦΙΚΗΣ ΣΤΟ ΜΑΧΝΟΒΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (1918-1921) – Β.ΤΣΟΠ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ)

πηγή: Γραφείο 18-71

Η μπροσούρα εκδόθηκε το 2017 απ’ τη Λαϊκή Βιβλιοθήκη. Μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο PDF απ’ τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://drive.google.com/file/d/1BbH8jgdUwEhis9_1g9zsawWuJke_M_y5/view?usp=sharing

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΩΝ ΚΑΝΤΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΤΖΑΒΑ (ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ)

πηγή: Γραφείο 18-71

(Μετάφραση για το «Γραφείο 18-71»: Γ.Κ.)

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΩΝ ΚΑΝΤΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΤΖΑΒΑ (ΣΥΝΤΑΓΜΑ)

Εμείς, οι λαοί των Δημοκρατικών Αυτόνομων Περιφερειών του
Αφρίν, της Τζαζίρα και του Κομπάνι, μια συνομοσπονδία Κούρδων,
Αράβων, Ασσύριων, Αραμαίων, Τουρκομάνων, Αρμένιων και
Τσετσένων, με ελεύθερη βούληση και πλήρη συνείδηση
διακηρύττουμε και θεσπίζουμε τον παρόντα Χάρτη.
Για την επίτευξη της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας
και καθοδηγούμενος απ’ τις αρχές της ισότητας και της
περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, ο Χάρτης διακηρύττει ένα νέο
κοινωνικό συμβόλαιο, βασισμένο στην αμοιβαία και ειρηνική
συνύπαρξη, καθώς και την κατανόηση μεταξύ του συνόλου των
συνιστωσών της κοινωνίας. Προστατεύει τα θεμελιώδη ανθρώπινα
δικαιώματα και τις ελευθερίες και επαναβεβαιώνει το δικαίωμα
των λαών στον αυτοκαθορισμό.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Λεξικό του παραλόγου
στις τέχνες, τις επιστήμες
& τα επαγγέλματα

3

AB ABSURDO – ABADIE – ABAISSEMENT

(Μάιος 1985)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Ιανουάριος 2021)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances. Tome 1, Fascicule III (Mai 1985). Ab absurdo – Abadie – Abaissement.

Εκτυπώσιμη μορφή του τεύχους 3 της Εγκυκλοπαίδειας

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ

“Είδαμε, καθώς εργαζόμασταν, την ύλη να διευρύνεται, την ονοματολογία να συγχέεται, έννοιες να επανέρχονται με ένα πλήθος διαφορετικών ονομάτων, τα εργαλεία, τις μηχανές και τις διεργασίες να πολλαπλασιάζονται απροσμέτρητα, και τις πολυάριθμες παρακάμψεις ενός αδιέξοδου λαβυρίνθου να περιπλέκονται ολοένα περισσότερο. Είδαμε πόσο επίπονο ήταν να επιβεβαιώσουμε ότι τα ίδια πράγματα ήταν τα ίδια, και πόσο να επιβεβαιώσουμε ότι κάποια άλλα, που φαίνονταν πολύ διαφορετικά, δεν ήταν διαφορετικά. Είδαμε ότι αυτή η αλφαβητική μορφή, που μας παρείχε συνεχώς παύσεις, που προσέδιδε τόση ποικιλία στην εργασία, και που από αυτές τις απόψεις φαινόταν τόσο επωφελής για να υιοθετηθεί σε ένα μακροχρόνιο έργο, είχε τις δυσκολίες της που έπρεπε να ξεπερνιούνται συνεχώς. Είδαμε ότι διακινδύνευε να δώσει στα κύρια άρθρα μια τεράστια έκταση, αν συμπεριλαμβάνονταν σε αυτά όλα όσα μπορούσε κανείς αρκετά εύλογα να περιμένει ότι θα βρει εκεί· ή να τα κάνει συνοπτικά και φτωχά, αν, με τη βοήθεια παραπομπών, περικόπτονταν, και αν αποκλείονταν από αυτά πολλά θέματα που δεν ήταν αδύνατο να διαχωριστούν. Είδαμε πόσο σημαντικό και δύσκολο ήταν να διατηρηθεί μια κατάλληλη ισορροπία. Είδαμε πόσα ανακριβή και ψεύτικα πράγματα διέφευγαν· πόσα αληθινά παραλείπονταν. Είδαμε ότι μόνο μια εργασία πολλών αιώνων θα μπορούσε να προσδώσει, εν μέσω τόσων συγκεντρωμένων θεμάτων, την αληθινή μορφή που τους ταίριαζε· να δώσει σε κάθε μέρος το εύρος του· να περιορίσει κάθε άρθρο σε μια κατάλληλη έκταση· να αφαιρέσει ό,τι κακό υπάρχει· να συμπληρώσει ό,τι καλό λείπει, και να ολοκληρώσει ένα έργο που να ανταποκρίνεται στο σχέδιο το οποίο είχε διαμορφωθεί όταν αναλήφθηκε. Αλλά είδαμε ότι από όλες τις δυσκολίες, μια από τις πιο σημαντικές ήταν να το πραγματοποιήσουμε μόνο μία φορά, όσο αδιαμόρφωτο και αν ήταν, και να μη στερηθούμε την τιμή να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο.”  Ντιντερό

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Απεύθυνση σε όσους δεν θέλουν να διαχειριστούν
τις οχλήσεις αλλά να τις εξαλείψουν
(Ιούνιος 1990)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Ιούνιος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances, Adresse à tous ceux qui ne veulent pas gérer les nuisances mais les supprimer (Juin 1990).

Εκτυπώσιμη μορφή της Απεύθυνσης

ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
ΤΙΣ ΟΧΛΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΝ

Ένα πράγμα είναι τουλάχιστον βέβαιο για την εποχή μας: δεν θα σαπίσει εν ειρήνη. Τα αποτελέσματα της ασυνειδησίας της έχουν συσσωρευτεί μέχρι το σημείο να θέτουν σε κίνδυνο εκείνη την υλική ασφάλεια της οποίας η κατάκτηση ήταν η μοναδική δικαιολογία της. Σε σχέση με όσα αφορούν τη ζωή καθαυτή (ήθη, επικοινωνία, ευαισθησία, δημιουργία), είχε προφανώς επιφέρει μόνο αποσύνθεση και παρακμή.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Λεξικό του παραλόγου
στις τέχνες, τις επιστήμες
& τα επαγγέλματα

14

Τόμος ΙΙ, Τεύχος 1
Ab Ovo

(Νοέμβριος 1989)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Ιούνιος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances,  Ab Ovo (Tome II, Fascicule 1, Novembre 1989)

Εκτυπώσιμη μορφή του Ab_Ovo

Καθετί που θέλει να ευημερεί υπό την κυριαρχία είναι καταδικασμένο να την αναπαράγει, και η άρνηση δεν μπόρεσε ποτέ να βασιστεί σε θεσμούς ή οργανώσεις οποιουδήποτε είδους για να διαρκέσει χωρίς να διαφθαρεί. Δεν μπορεί να ανανεώνεται παρά μόνο επιστρέφοντας στη ζωτική αρχή της, αναλαμβάνοντας κάθε φορά εκ νέου το έργο της από την αρχή, ab ovo, όπως οι προλετάριοι πρέπει ξανά και πάντα να επανοικειοποιούνται το σχέδιό τους, και, καταπολεμώντας τους θεσμοθετημένους αντιπροσώπους τους, να ξαναβρίσκουν τον “χαμένο θησαυρό των σύγχρονων επαναστάσεων”. Αυτή η επιστροφή ενός εγχειρήματος στην αρχή του υποδηλώνει την ποιότητά του: να γιατί αυτό το άρθρο θα οργανωθεί γύρω από αποσπάσματα των δύο πρώτων τευχών της Εγκυκλοπαίδειάς μας, που δημοσιεύτηκαν τον Νοέμβριο του 1984 και τον Φεβρουάριο του 1985 αντίστοιχα.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Τόμος Ι, Τεύχος 8

Άβυσσος
(Αύγουστος 1986)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Μάρτιος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances,  Abîme (Tome I, Fascicule 8, Août 1986)

Εκτυπώσιμη μορφή της Αβύσσου

ΑΒΥΣΣΟΣ

Για ένα βάραθρο που δεν έχει πυθμένα, ή τουλάχιστον που δεν μπορεί να βυθομετρηθεί, λέμε ότι είναι μια άβυσσος. Πρέπει άραγε να ονομάσουμε έτσι εκείνο μέσα στο οποίο γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια μας η κοινωνία της αποστέρησης; Το ότι η πτώση της μπορεί να είναι ατέρμονη, να βρει το τέλος της μόνο με την αυτοκαταστροφή του ανθρώπινου είδους, αυτό είναι κάτι που μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί ως μια απλή υπόθεση, όπως το περίφημο “κινεζικό σύνδρομο”. Αλλά η συντριπτική παρουσία μιας τέτοιας πιθανότητας είναι αυτή που κρίνει εφεξής όλες τις ενέργειες των ανθρώπων, και οδηγεί ήδη στην κατασκευή των διάφορων “φραγμάτων συγκράτησης” χάρη στα οποία ένας κόσμος που βρίσκεται σε πόλεμο ενάντια στην ίδια του τη δύναμη επιδιώκει, προκειμένου να αποφύγει ένα τρομακτικό τέλος, να επιβιώσει μέσα σε έναν τρόμο χωρίς τέλος. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: πόσα ακόμα Τσερνόμπιλ θα χρειαστούν ώστε η αλήθεια του παλιού συνθήματος “επανάσταση ή θάνατος” να επιβληθεί ως η τελευταία λέξη της επιστημονικής σκέψης αυτού του αιώνα;

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Τόμος Ι, Τεύχος 2

Ιστορία Δέκα Χρόνων
(Φεβρουάριος 1985)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Φεβρουάριος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances,  Histoire de dix ans (Février 1985)

Εκτυπώσιμη μορφή της Ιστορίας Δέκα Χρόνων

ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ

σχεδίασμα μιας ιστορικής απεικόνισης
των προόδων
της κοινωνικής αλλοτρίωσης

Όταν σκεφτόμαστε αυτά τα δέκα χρόνια, τη μορφή που έδωσαν στο πνεύμα της εποχής, το υφάδι που έπλεξαν, πάνω στο οποίο τα σχήματα της απουσίας συνείδησης κεντάνε τα προβλέψιμα συμπλέγματά τους, σκεφτόμαστε πρώτα την αδυναμία, και έπειτα την ανησυχία. Την αδυναμία των ατόμων που ολόκληρη η ζωή τους έχει υπαχθεί περισσότερο από ποτέ στις παραληρηματικές απαιτήσεις του σημερινού συστήματος παραγωγής, και την οποία καθιστούν απλώς εμφανέστερη η αξιοθρήνητη απολογητική φλυαρία τους, όπως και ο επίπλαστος κυνισμός τους ή η επιτηδευμένη ευφορία τους. Την ανησυχία που τα κυριεύει όταν βλέπουν, και το βλέπουν σχεδόν κάθε στιγμή, ότι οι αποζημιώσεις που πίστευαν ότι βρίσκουν για την παραίτησή τους είναι, ακόμα και ως πολύ φτωχές υλικές απολαύσεις, εξαιρετικά επισφαλείς: γιατί είναι παντού δηλητηριασμένες από την πραγματικότητα της αλλοτριωμένης εργασίας που αποτελεί την πηγή τους, και ο πολλαπλασιασμός τους κατάφερε απλώς να εξαπλώσει τη μιζέρια και τη βλαπτικότητα.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Τόμος Ι, Τεύχος 1

Προκαταρκτική Συζήτηση

(Νοέμβριος 1984)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Δεκέμβριος 2019)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances, Discours Préliminaire (Novembre 1984)
Éditions de l’ Encyclopédie des Nuisances, 2009

Εκτυπώσιμη μορφή της Προκαταρκτικής Συζήτησης

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Η Προκαταρκτική Συζήτηση, που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1984, αποτελούσε το πρώτο τεύχος της Εγκυκλοπαίδειας των Οχλήσεων. Την είχα συντάξει για να χρησιμεύσει ως βάση συμφωνίας και ως πρόγραμμα σε όσους είχαν συνδεθεί μαζί μου με σκοπό να αναληφθεί η περιοδική έκδοση αυτού του “Λεξικού του παραλόγου στις επιστήμες, τις τέχνες και τα επαγγέλματα”. Η παρούσα επανέκδοση δεν χρειάζεται βέβαια κάποια ιδιαίτερη αιτιολογία, καθώς οι συνεχείς πρόοδοι του παραλόγου μάς έχουν οδηγήσει εκεί όπου βρισκόμαστε, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ χρήσιμο, εν είδει διευκρίνισης, να υπενθυμίσω με λίγα λόγια υπό ποιες συνθήκες βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή, και ποιο ήταν το πνεύμα που μας ενέπνεε.

Οι αμερικανικές εκλογές κι η μετατροπή της πολιτικής σε πολιτιστικό πόλεμο

πηγή: Πρόταγμα

Καθώς οι ΗΠΑ αποτελούν τη δυτική κοινωνία εντός της οποίας έχει πραγματωθεί στον μέγιστο βαθμό η νεωτερικότητα, αποτελούν, παρά τις εθνικές τους ιδιομορφίες, μια πυξίδα που μας δείχνει προς τα πού βαδίζει ο δυτικός κόσμος συνολικά. Υπό την έννοια αυτή, ακόμα κι οι αμερικανικές εκλογές έχουν πάντοτε ιδιαίτερη σημασία, καθώς εκφράζουν βαθύτερα κοινωνικά φαινόμενα και μάλιστα με τρόπο πιο καθαρό απ’ ό,τι οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές – τουλάχιστον κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου αποτελούν μια πολύ καλή ευκαιρία για να υπογραμμίσουμε ορισμένες βασικές όψεις των αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η πολιτική εντός της Δύσης.

Η Εκκλησιαστική Περιουσία και η Μισθοδοσία του Κλήρου στη Νεότερη Ελλάδα

πηγή: On the way to Ithaca

(άρθρο από 14 September 2015)

Η εκκλησιαστική περιουσία στην Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερα πονεμένη ιστορία που κρατάει από τις απαρχές του Ελληνικού Κράτους στις αρχές του 1830 μέχρι σήμερα και εμπλέκεται και με την μισθοδοσία των κληρικών από τον κρατικό κορβανά.

Παραδόξως, αν και το ζήτημα είναι και ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά και ιδιαιτέρως σημαντικό, εγώ προσωπικά ελάχιστα άρθρα για το θέμα που να περιέχουν ουσιαστικές πληροφορίες. Όλα αυτά τα άρθρα θα τα βρείτε στις πηγές στο τέλος του άρθρου και είναι ελάχιστα. Σημαντικό είναι να αναφέρω πως οι περισσότερες αναφορές στο θέμα είναι απλά ένα τεράστιο σπασμένο τηλέφωνο, όπου όλοι αντιγράφουν τα 3-4 αυτά βασικά άρθρα, μεταφέρουν σφάλματα ο ένας από τον άλλο και τα μεταδίδουν στον επόμενο τσαπατσούλη διαδικτυακό συγγραφέα ή “δημοσιογράφο” που θέλει να εκμεταλλευτεί το κλίμα των ημερών για μερικά κλικ.