Η υπεροχή της αντίστιξης

(κείμενο κατά του ρατσισμού… έξω μας, μέσα μας)

(του Γιάννη Κατσιλάμπρου. Πηγή: h%ps://ioanniskatsilabros.gr/)

Συμβουλή ζωής με όρους μουσικούς.

Η κάθε φωνή έχει την ομορφιά της.

Χωρίς αυτήν η ζωή μας θα ήτανε φτωχότερη.

Μην τη θάβεις, θέλοντας να την εντάξεις στην ομοιομορφία και στην αρμονία.

Ανέδειξέ την μέσω αυτής.

Αρκετά με τη μανία της συμφωνίας και τη φυλακή του απόλυτου.

Αρκετά με την ανάγκη κατηγοριοποίησης και ένταξης του εαυτού μας.

Ούτως ή άλλως, ευτυχώς, είμαστε όλοι διαφορετικοί και μοναδικοί!

Να έχεις μέσα σου το θαύμα της αντίστιξης.

Να μπορείς δηλαδή να κάνεις τις διαφορετικές φωνές μέσα σου ή έξω σου να ακούγονται αρμονικά και αλληλοσυμπληρούμενες -πότε συμφωνώντας και πότε διαφωνώντας- να σε ολοκληρώνουν.

Να τις αφήνεις να διατηρούν η κάθε μία τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, χωρίς να τις ευνουχίζεις για χάρη ενός εύηχου και κοινώς αποδεκτού συμπράττειν και συνυπάρχειν.

Να τις αφήνεις να υπάρχουν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο.

Να τις αφήνεις να υπάρχουν.

Και να είσαι βέβαιος ότι φτάνοντας στη διπλή γραμμή θα έχουν φτιάξει κάτι συναρπαστικό, όμορφο και μοναδικό:

Εσένα.

Υγρ.: Σε μία εποχή “Επιλεκτικής ανθρωπιάς”, η “αγάπη προς τον πλησίον” τίθεται υπό αίρεση, ανάλογα με την προέλευση.

Είναι τόσο κρίμα να μην μπορεί να υπερισχύσουν αυτά που μας ενώνουν και να μην μπορεί να υπάρξει κατανόηση, σεβασμός και αναγέννηση από το διαφορετικό και το ξένο.  Και είναι ακόμα περισσότερο κρίμα διότι αυτός ο φόβος για τους ξένους υποδηλώνει  φόβο για το ξένο κομμάτι μέσα μας, που με τη σειρά του αποκλείει κάθε περίπτωση να κατανοήσουμε και τελικά να αγαπήσουμε το σύνολο της ύπαρξής μας.

Yaroslav Mogutin: Γκέι στα Γκούλαγκ

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Index on Censorship 24(1). Ο Yaroslav Mogutin καλλιτέχνης, συγγραφέας και ακτιβιστής. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Η πρωκτική και σεξουαλική επαφή μεταξύ δυο ανδρών που συναινούσαν έγινε ποινικό αδίκημα στην ΕΣΣΔ στις 17 Δεκεμβρίου 1933. Την 1^η Απριλίου 1934, δημιουργήθηκε το άρθρο 154 (αργότερα 121) ορίζοντας ποινή μέχρι και πέντε χρόνια φυλάκιση. Μια θεωρία που είναι τώρα διαδεδομένη μεταξύ των γκέι στη Μόσχα είναι ο υιοθετημένος γιος του κορυφαίου προλετάριου συγγραφέα Maxim Gorky, ξεμυαλίστηκε με έναν ομοφυλόφιλο και πως το προσωπικό αίτημα του Gorky προς τον Stalin οδήγησε στην επακόλουθη απαγόρευση. Στις 23 Μαΐου 1934, η Pravda και η Izvestia δημοσίευσαν ένα άρθρο του Gorky που έλεγε, με γλώσσα παρόμοια με πολιτικής δίκης, πως η ομοφυλοφιλία ήταν το αποτέλεσμα καταστροφικών επιρροών από τη Δυτική αστική τάξη και το Γερμανικό φασισμό. Το άρθρο κατέληγε με το σύνθημα: καταστρέψτε την ομοφυλοφιλία και ο φασισμός θα εξαφανιστεί!

Angelique M. Davis & Rose Ernst: Φυλετικό Gaslighting

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Politics, Groups, and Identities Vol 7, Issue 4. Η Angelique M. Davis είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον (Σιάτλ), η Rose Ernst είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Εισαγωγή

Στο θρίλερ μυστηρίου του 1944, Gaslight, ο ηθοποιός Charles Boyer χειρίζεται το οικιακό του περιβάλλον σε μια προσπάθεια να ελέγξει τη γυναίκα του, που την υποδύεται η Ingrid Bergman. Εν αγνοία της Bergman, ο Boyer είναι δολοφόνος και ληστής που την παντρεύτηκε ώστε να επιστρέψει στη σκηνή του αρχικού του εγκλήματος, το σπίτι της Bergman. Ο στόχος του είναι να ψάξει την σοφίτα για το θησαυρό του αρχικού του θύματος. Καθώς πρέπει να το κρατήσει μυστικό, αφήνει τη γυναίκα του στο σπίτι, μόνη, ενώ φαινομενικά αυτός συναντιέται με φίλους τα βράδια.

Nicholas Powers: Η Λεηλασία της Μαύρης Ζωής. Σκοτώνοντας το Μέλλον

πηγή: geniusloci2017

Κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο Who Do You Serve, Who Do You Protect?: Police Violence and Resistance in the United States (Haymarket Books, 2016). Ο Nicholas Powers είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αρθρογράφος και συγγραφέας. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

«Πες μου για τη νύχτα που ο γιος σου σκοτώθηκε από την αστυνομία», ρώτησα. Σηκώθηκε, μια βαθιά θλίψη πέρασε από τα μάτια της. «Είχα τη συνήθεια να κοιτάω έξω από το παράθυρο για να δω το γιό μου», είπε η Danette Chavis. «Εκείνη τη νύχτα όμως, είπα στον εαυτό μου, ‘Άσε το παιδί ήσυχο’, και κοιμήθηκα. Με ξύπνησε το τηλέφωνο, και η κόρη μου έτρεχε έξω από τη πόρτα. Την ακολούθησα και είδα την αστυνομική ταινία, αστυνομικοί να στέκονται γύρω από ένα πτώμα. Φώναξα να δω αν ήταν εκείνος. Αλλά δεν με άφηναν να πλησιάσω. Αργότερα, πήγα στο νεκροτομείο και αναγνώρισα το γιό μου».

Έξι προτάσεις προς τους άντρες για την πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας.

πηγή: G-All, Gender Alliance Initiative – Η Συμμαχία των Φύλων

Έξι προτάσεις προς τους άντρες για την πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας.
Πρόκειται για έναν σύντομο οδηγό βοήθειας προς άντρες, με στόχο την ενίσχυση της προσπάθειας από μέρους τους να διαχειριστούν καλύτερα τα συναισθήματα και τις συμπεριφορικές τους εκδηλώσεις, σε περιόδους αυξημένης συναισθηματικής έντασης όπως αυτή που ζούμε.

H ΟΙΚΙΑΚΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ. [GR/EN/AR/FA/FR]

πηγή: patriarchyisthevirus.tem.li

Eric Anthamatten: Το Πορτραίτο Ενός Ρατσιστή

πηγή: https://geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα The Mantle. Ο Eric Anthamatten είναι καθηγητής φιλοσοφίας και ανθρωπιστικών σπουδών στα πανεπιστήμια The New School και Pratt Institute. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

«Το μίσος είναι θρησκεία», γράφει ο Jean-Paul Sartre στο δοκίμιο του από το 1944 με τίτλο Το Πορτραίτο του Αντισημίτη, γραμμένο μετά την  απελευθέρωση του Παρισιού από τους Ναζί. Σχεδόν 70 χρόνια μετά, μεγάλο μέρος της ανάλυσης του Sartre για τον αντισημιτισμό, και τον προπάτορα του, το ρατσισμό, μοιάζει εφιαλτικά επίκαιρη – ένας ευαίσθητος αναγνώστης δεν μπορεί παρά να δει αυτό το Πορτραίτο ως  προφίλ και προφητεία για τους καιρούς μας. είτε είναι η βία λευκών ρατσιστών εναντίον μαύρων, Λατίνων, ή Εβραίων, ή η ρητορική των βρισιών και άλλων πραγμάτων που ορίζουν μεγάλο μέρος του πολιτικού διαλόγου. Το μίσος και ο ρατσισμός δεν είναι απλά απόψεις ή ψυχολογικές καταστάσεις, αλλά πολιτικά όπλα που χρησιμοποιούνται με βίαιες και φονικές συνέπειες.

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες…

πηγή : Cogito ergo sum

(προσθήκη από π.κ.: με κλικ στον τίτλο κάθε άρθρου μεταφέρεστε στην πηγή του)

Κάποτε, κάποιοι πρόσφυγες… (1)

Σήμερα, σας καλώ να πάμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, κάπου στα τέλη τής άνοιξης του 1922. Τότε, που στα λιμάνια τής Ελλάδας καταφθάνουν, το ένα μετά το άλλο, καράβια φορτωμένα με ξερριζωμένους κατοίκους του Πόντου, οι οποίοι αφήνουν την περιουσία τους και φεύγουν όπως-όπως από τον τόπο τους, προκειμένου να σώσουν τις ζωές τους από το κυνήγι των τούρκων. Στο πλευρό των τούρκων, μάλιστα, βρίσκονται και οι κούρδοι, οι οποίοι κάνουν φρούδα όνειρα πως θα οικειοποιηθούν την γη που αφήνουν πίσω τους οι έλληνες. Το κυνήγι είναι τόσο έντονο και η καταστροφή τού ποντιακού ελληνισμού είναι τόσο εκτεταμένη ώστε πολλοί στις μέρες μας κάνουν λόγο για γενοκτονία. Μάλιστα δε, κατόπιν εισήγησης του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994 η βουλή αναγνώρισε την γενοκτονία και ανακήρυξε την 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο».

Επ’ ευκαιρία, ας δούμε κατά πόσο είναι δόκιμο να μιλάμε για «γενοκτονία των ποντίων» ή κατά πόσο είναι σωστότερη η έκφραση «καταστροφή τού ποντιακού ελληνισμού». Άλλωστε, προκειμένου για τον ελληνισμό ολόκληρης της Μικράς Ασίας, έχουμε υιοθετήσει την «μικρασιατική καταστροφή» και κανένας δεν έχει αντίρρηση. Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ψύχραιμη ματιά στην περίφημη «Μαύρη Βίβλο Διωγμών και Μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού», την οποία εξέδωσε το 1919 το Οικουμενικό Πατριαρχείο (*).

Προσφυγόπουλα και εκπαίδευση: «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού»

πηγή: Κόντρα

Oι αστικές δημοκρατίες κοκορεύονται ότι διαφυλάττουν το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην εκπαίδευση, για τους πολίτες τους αλλά και για τους κατοίκους τους (συμπεριλαμβάνοντας δηλαδή όχι μόνο τους ντόπιους αλλά και τους μετανάστες και τους πρόσφυγες). Το δικαίωμα στην εκπαίδευση εμπεριέχεται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948, ωστόσο αυτά που ζούμε στην Ελλάδα εν έτει 2020 σε καμία περίπτωση ούτε φτάνουν ούτε τείνουν προς αυτόν το στόχο. Εστιάζοντας σε μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες παιδιών διεθνώς, τα παιδιά πρόσφυγες, τα στοιχεία που δημοσιεύει η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για το έτος 2019 μιλούν από μόνα τους: από τα 7,1 εκατομμύρια παιδιά πρόσφυγες, τα 3,7 εκατομμύρια, δηλαδή άνω του 50%, δε φοιτούν στο σχολείο!

Nick Ruskell: Refuse, Resist. Black Metal Ενάντια στο Φασισμό

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Kerrang!. Ο Nick Ruskell είναι συντάκτης και ανταποκριτής του Kerrang!. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Κάτι γίνεται. Στις 25 του Γενάρη (ΣτΜ: του 2019), πραγματοποιήθηκε μια πολύ διαφορετική metal συνάθροιση στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αν και η ποικιλία του ακραίου ήχου στο line-up του Black Flags Over Brooklyn ήταν αξιοσημείωτη, όπως και το γεγονός πως την πρώτη ημέρα headliners ήταν μια βρετανική μπάντα, οι Dawn Ray’d, δεν ήταν αυτά που έκαναν ξεχωριστό το φεστιβάλ. Αυτό που το έκαναν ξεχωριστό ήταν η φύση του ως μια αποκλειστικά αντιφασιστική εκδήλωση ακραίου metal, τόσο για την ενημέρωση για τους κινδύνους της ακροδεξιάς όσο και την ηχητική καταιγίδα των συγκροτημάτων.

Alex DiBranco: Η Πρώτη Αντιφεμινιστική Σφαγή

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στη σελίδα Political Research Associates. Η Alex DiBranco είναι υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και πρώην μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού The Public Eye και μέλος του Κέντρου Δεξιών Μελετών του Μπέρκλει. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Προειδοποίηση περιεχομένου: έμφυλη βίας

Στις 6 Δεκεμβρίου 1989, ένας 25χρονος άνδρας, ο Marc Lépine, σκότωσε 14 γυναίκες και τραυμάτισε 10 περισσότερες στο Πολυτεχνείο του Μόντρεαλ, λέγοντας στα θύματα του πως «πολεμούσε το φεμινισμό». Έγραψε σε ένα σημείωμα πως το κίνητρο του ήταν «πολιτικό», «Επειδή αποφάσισα να στείλω τις Φεμινίστριες, που κατέστρεφαν πάντοτε τη ζωή μου, στο Δημιουργό τους». Ο Lépine είχε κάνει προηγουμένως αίτηση εγγραφής που είχε απορριφθεί από τη σχολή.

Herman Salton: Ο Μικρός Πρίγκηπας, Φυλή και οι Πέντε Πλανήτες του Ρατσισμού

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Politics and Law Vol. 6, No. Ο Herman Salton είναι καθηγητής στο τμήμα διεθνών σπουδών του πανεπιστημίου ICU του Τόκιο και συγγραφέας. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Εισαγωγή: Μαθαίνοντας από τα παιδιά

«Έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω πως ο πλανήτης από τον οποίο ήρθε ο Μικρός Πρίγκηπας είναι ο αστεροειδής γνωστός με το όνομα Β-612. Ο αστεροειδής έχει παρατηρηθεί μέσω τηλεσκοπίου μόνο μια φορά. Αυτό έγινε από έναν Τούρκο αστρονόμο, το 1909. Μόλις έκανε την ανακάλυψη του, ο αστρονόμος την παρουσίασε στο Διεθνές Αστρονομικό Συνέδριο, με μεγάλη επισημότητα. Αλλά ήταν με τούρκικη ενδυμασία, και κανένας δεν πίστεψε όσα είπε. Ευτυχώς ωστόσο… ένας Τούρκος δικτάτορας έκανε ένα νόμο, που με την ποινή του θανάτου, οι υπήκοοί του έπρεπε να αλλάξουν σε ευρωπαϊκή ενδυμασία. Έτσι το 1920, ο αστρονόμος έκανε την παρουσίαση του ξανά, ντυμένος με εντυπωσιακό στυλ και κομψότητα. Και αυτή τη φορά όλοι πείστηκαν και δέχτηκαν την έκθεση του. Οι μεγάλοι είναι έτσι. Δεν πρέπει να τους κρατά κακία για αυτό. Τα παιδιά πρέπει να δείχνουν πάντοτε μεγάλη μακροθυμία προς τους μεγάλους ανθρώπους» Saint-Exupéry

Το σπιρτόκουτο

πηγή: Εναλλακτικός

Δημήτρης Μαγριπλήςnanodihghma.blogspot.com

Ήμασταν στοιβαγμένοι στο σπιρτόκουτο. Έτσι λέγαμε το σπίτι γιατί ήτανε μικρό. Το μήνα Αύγουστο σπάσαμε κάθε προηγούμενο. 

Τριάντα ψυχές, ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν μπορούσες να γυρίσεις ούτε πλευρό. Κάθε πρωί περίμενες να βγούνε οι πρώτοι και ύστερα κατηφόριζες τη σκάλα για την έξοδο. Απέναντι από το σπίτι υπήρχε μια μαρκέτα. Όποιος είχε λεφτά αγόραζε ψωμί και έτρωγε, οι υπόλοιποι σχολιάζαμε τις μπουκιές του. Ο ντόπιος μπακάλης μας κοίταζε αφ υψηλού. Ακόμη και τα ρέστα τα έδινε από απόσταση. Δεν ήθελε επαφές και αγγίγματα. Ήμασταν αναγκαίο κακό. Φυσικά θα προτιμούσε να του αδειάσουμε τον τόπο,  θα έχανε όμως χρήματα και αυτό μέτραγε περισσότερο. Την ίδια άποψη είχαν όλοι στην γειτονιά.

– Απολίτιστοι, μαυριδεροί και αντίχριστοι, μας τραγουδούσε μια γιαγιά κάθε βράδυ προτού την βάλει η κόρη της μέσα. Ήταν η μόνη που μας μιλούσε. Οι άλλοι μας έλεγαν καλημέρα μόνο όταν ήταν να εισπράξουν ενοίκιο. Έβαζαν τα λεφτά μέσα σε σακούλες και φτύνοντας έφευγαν.
– Πως κατάντησε η γειτονιά; σχολίαζε με πίκρα ο μπακάλης.  Όλοι ζούσαμε στο φόβο και στην έκπληξη. 

3ο Art Against Fascism

πηγή: Antinazizone

Αθήνα: θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή) Θεσσαλονίκη: χώρος ΤΑΚΙΜ (Κατούνη 25, 4ος ορ., Λαδάδικα)   Ποιος είναι ο στόχος μας Στόχος του φεστιβάλ Art against fascism είναι να δώσει βήμα σε όσο το δυνατόν περισσότερους/ες μαθητές/τρίες και νέους/ες που βλέπουν την τέχνη σαν ένα όπλο ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό. Ενώνουμε και εμείς την φωνή μας, ενισχύουμε και ενδυναμώνουμε τις δράσεις ενάντια στους ναζί, παλεύουμε, διεκδικούμε και φωνάζουμε. Όπως ο φασισμός σκοτώνει τη φαντασία, έτσι η τέχνη και η δημιουργία τη γεννά.

bell hooks: Κατανοώντας την Πατριαρχία

πηγή: geniusloci2017

Κείμενο που είναι παρμένο από το βιβλίο The Will To Change (Atria Books, 2004). Η bell hooks (Gloria Jean Watkins) είναι συγγραφέας, ακαδημαϊκός, φεμινίστρια και κοινωνική ακτιβίστρια. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Η πατριαρχία είναι η πιο απειλητική κοινωνική νόσος που επιτίθεται στο ανδρικό σώμα και πνεύμα στην κοινωνία μας. Ωστόσο οι περισσότεροι άνδρες δεν χρησιμοποιούν την λέξη «πατριαρχία» στην καθημερινότητα τους. Οι περισσότεροι άνδρες δεν σκέφτονται ποτέ για την πατριαρχία – τι σημαίνει, πως δημιουργείται και διατηρείται. Πολλοί άνδρες στη χώρα μας δεν μπορούν να συλλαβίσουν ή να προφέρουν σωστά την λέξη αυτή. Η λέξη «πατριαρχία» απλά δεν είναι μέρος της κανονικής καθημερινής σκέψης και ομιλίας. Οι άνδρες που έχουν ακούσει και ξέρουν την λέξη την συσχετίζουν με την απελευθέρωση των γυναικών, με τον φεμινισμό, και έτσι την θεωρούν άσχετη με τις δικές τους εμπειρίες. Ανεβαίνω στο βήμα διαλέξεων μιλώντας για την πατριαρχία για περισσότερο από τριάντα χρόνια. Είναι μια λέξη που χρησιμοποιώ καθημερινά, και άνδρες που με ακούν να την χρησιμοποιώ με ρωτάνε συχνά τι εννοώ με αυτή.

Alex Amend: Πρώτα ως Τραγωδία, Μετά ως Φασισμός

πηγή: geniusloci2017 null { }

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού The Baffler. Ο Alex Amend είναι συγγραφέας και πρώην ερευνητής σε θέματα ριζοσπαστικής δεξιάς και είναι υπεύθυνος επικοινωνίας της περιβαλλοντικής οργάνωσης Sierra Club. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

Την άνοιξη που μας πέρασε, η ακροδεξιά νατιβιστική τριμηνιαία επιθεώρηση The Social Contract αφιέρωσε ένα τεύχος στην κληρονομιά του Garrett Hardin, του αμφιλεγόμενου οικολόγου και συγγραφέα, ευρύτερα γνωστού για το δοκίμιο του Η Τραγωδία των Κοινών, δημοσιευμένο στο περιοδικό Science το 1968. Μαζί με αναδημοσιεύσεις μιας παλιάς συνέντευξης του Hardin και νέα εγκωμιαστικά κείμενα από πρόσωπα όπως ο πρώην κυβερνήτης του Κολοράντο Richard D. Lamm περιείχαν πιο συνηθισμένο υλικό για την εφημερίδα, περιλαμβάνοντας άρθρα με τίτλο The Madness Of Illegal Allien Violence και Open–Borders «Journalist» Attacks Warren Buffet.

Peter Staudenmaier: Η Οικονομία του Φυλετικού Μίσους

πηγή: geniusloci2017 { } null

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικολογίας (ISE). Ο Peter Staudenmaier είναι οικολόγος και αναρχικός ακτιβιστής στη Γερμανία και μέλος του Institute for Social Ecology (ISE). Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Τον Αύγουστο του 1999, μόλις λίγους μήνες πριν το πρόσφατα αναζωογονημένο αντικαπιταλιστικό κίνημα πετύχει μια προσωρινή νίκη στο Σιάτλ, ένας άνεργος λευκός ρατσιστής με το όνομα Buford Furrow πυροβόλησε μια ομάδα παιδιών σε ένα εβραϊκό παιδικό σταθμό στο Λος Άντζελες. Ο Furrow συνέχισε σκοτώνοντας έναν αμερικανοασιάστη ταχυδρομικό υπάλληλο προτού παραδοθεί. Αυτή η δολοφονική έκρηξη έγινε μόλις ένα μήνα μετά από μια τρομακτικά παρόμοια ρατσιστική ξέσπασμα στο Σικάγο. Τέτοιες θηριωδίες προφανώς αντιπροσωπεύουν το αντίθετο από ότι αντιπροσωπεύει το κίνημα εναντίον του παγκόσμιου κεφαλαίου.

Alan Mathison Turing

πηγή: Spyros Hatiras

Γεννηθηκε στις 23 Ιουνίου του 1912.
Βρέθηκε νεκρος μια μερα σαν σημερα, 7 Ιούνιου του 1954.
Ειχε πεθάνει την προηγούμενη μερα.
Ο θάνατός του αποδίδεται σε αυτοκτονία με κυάνιο.
Διπλα στο πτώμα του, ειχε βρεθεί ενα δαγκωμένο μήλο.
Εικάζεται οτι με αυτον τον τροπο, ο ιδιος πέρασε το δηλητήριο στον οργανισμό του.

Σχετικά με τον πολιτισμό της επιβολής και της βίας πάνω στο σώμα, ή αλλιώς σχετικά με την κουλτούρα του βιασμού.

πηγή: Πάροδος

το βρήκαμε εδώ: Athens.indymedia

Εκδόθηκε τον Οκτώβρη του 2018 σε 2000 αντίτυπα από το αναρχικό στέκι Πάροδος και διανέμεται χέρι με χέρι , χωρίς αντίτιμο σε γειτονιές και σχολεία της Νίκαιας. Η Μπροσούρα σε ηλεκτρονική μορφή:

• Μπροσούρα.pdf

«Σκέφτομαι να σπάσω τη σιωπή μου …» Η ανάρτηση πρόσφυγα 2ης γενιάς, γροθιά στο στομάχι του ρατσισμού

πηγή: Ο Δρόμος

Σκέφτομαι να σπάσω τη σιωπή μου …

«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ήσαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως….»

(Τμήμα του 13ου Κεφαλαίου της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου)

Πως αλήθεια να απαντήσεις στα αλαλάζοντα κύμβαλα, στους δήθεν πιστούς, στους οχλοβοώντες, στα μισερά ακέφαλα σώματα, στους απαίδευτους,στους ανιστόρητους.
Πως να μιλήσεις σε μια μάνα που αποκαλεί «λαθραίο αντικείμενο» το παιδί μιας άλλης μάνας, που είχε την τύχη να γεννήσει 5.000χιλιόμετρα ανατολικότερα, ένα παιδί που από τύχη ζει και από τύχη βρέθηκε στην πόρτα της.
Τι να πεις στον άρρωστο άνθρωπο που παρακινεί το παιδί του να κάνει αποχή απ’ το σχολείο, γιατί δε γουστάρει τη φάτσα ενός μελλοντικού συμμαθητή του, χωρίς καν να την έχει δει.