πηγή: Βαβυλωνία
Μετάφραση ΕΓΧΡΩΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Συνεχίστε την ανάγνωσηΥπογράψτε την ανοιχτή επιστολή μας για να αντιταχθείτε στο αφήγημα του Facebook για τα “δύο άκρα” που ευθυγραμμίζεται με την κυβέρνηση Τραμπ για να καταστείλουν τις φωνές των ακτιβιστών και των παραγωγών μέσων που σχετίζονται με τα αριστερά και αντιεξουσιαστικά κινήματα διαμαρτυρίας.
πηγή: geniusloci2017
Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Politics, Groups, and Identities Vol 7, Issue 4. Η Angelique M. Davis είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον (Σιάτλ), η Rose Ernst είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.
Εισαγωγή
Στο θρίλερ μυστηρίου του 1944, Gaslight, ο ηθοποιός Charles Boyer χειρίζεται το οικιακό του περιβάλλον σε μια προσπάθεια να ελέγξει τη γυναίκα του, που την υποδύεται η Ingrid Bergman. Εν αγνοία της Bergman, ο Boyer είναι δολοφόνος και ληστής που την παντρεύτηκε ώστε να επιστρέψει στη σκηνή του αρχικού του εγκλήματος, το σπίτι της Bergman. Ο στόχος του είναι να ψάξει την σοφίτα για το θησαυρό του αρχικού του θύματος. Καθώς πρέπει να το κρατήσει μυστικό, αφήνει τη γυναίκα του στο σπίτι, μόνη, ενώ φαινομενικά αυτός συναντιέται με φίλους τα βράδια.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: https://espiv.net/
Την Πέμπτη 21/5 και μετά απο προφορική εντολή και πρωτοβουλία της πρυτάνεως του Παντείου στην Δ/νση Μηχανοργάνωσης, ο server του espiv.net βγήκε εκτός λειτουργίας. Αφορμή αποτέλεσε μια καταγγελία για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, η καταγγελία αυτή αφορούσε δύο τίτλους βιβλίων τα οποία ήταν ανεβασμένα σε μορφή pdf σε ένα από τα εκατοντάδες blogs που φιλοξενεί ο server.
Απο την πρώτη στιγμή, ως συλλογικότητα διαχείρισης του espiv, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με την πρυτανεία και να βρεθεί λύση, κρίνοντας ότι η υπάρξη και η πρόσβαση στο περιεχόμενο των blogs το συντομότερο δυνατό είναι άμεση προτεραιότητα μας.
Ο server, στον οποίο φιλοξενούνται 850 blogs -η πλειοψηφία των οποίων αποτελεί βασικό ηλεκτρονικό μέσο έκφρασης πολιτικών συλλογικοτήτων, συνελεύσεων γειτονιάς και εργατικών σωματείων- βρίσκεται στην Πάντειο απο την αρχή λειτουργίας του εγχειρήματος το 2008 έως σήμερα, σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στην Αθήνα.
Οι επανειλλημένες προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε και να έχουμε μια σαφή απάντηση από την πρυτανεία έπεσαν στο κενό. Θα έπρεπε κανείς και καμία να είναι πολύ καλόπιστος ή αφελής για να υποθέσει ότι όλο αυτό οφείλεται σε αυξημένα ακαδημαϊκά καθήκοντα. Άλλωστε η εντολή για το κλείσιμο του server δόθηκε εντυπωσιακά γρήγορα. Την Πέμπτη 28/5, μία εβδομάδα μετά, λάβαμε τηλεγραφική ενημέρωση ότι η Πρύτανης θα παραπέμψει το θέμα μας σε επόμενο συμβούλιο της συγκλήτου του Παντείου, με άγνωστη ημερομηνία. Προφανής στόχος η νομιμοποίηση της καταστολής του εγχειρήματος πίσω από κλειστές ηλεκτρονικές πόρτες τηλεδιασκέψεων. Φαίνεται πως με τις σχολές κλειστές και μετά απο ένα δίμηνο lockdown οι συνθήκες θεωρήθηκαν ευνοϊκές για να προστεθεί άλλη μια κινηματική υποδομή στον μακρύ κατάλογο των καταλήψεων και εγχειρημάτων που έχουν κατασταλεί τελευταία. Επιλογή που επεκτείνει την καταστολή στο πεδίο του internet, επιβάλλοντας την κανονικότητα των social media, της ψηφιακής ρουφιανιάς και της καταγραφής και επιτήρησης της κάθε πληροφορίας που διακινείται στο διαδίκτυο, δείχνοντας ξανά ότι το ρόλο του μπάτσου μπορούν να παίξουν κάλλιστα οι κάθε λογής πρυτάνεις και κρατικοί υπάλληλοι. Η επιλογή να κατασταλλεί μία υποδομή που στηρίζεται και αποτελεί τον διαδικτυακό τόπο έκφρασης δεκάδων συλλογικοτήτων του ανταγωνιστικού κινήματος, δεν μπορεί παρά να μας βρει απέναντί τους. Απευθύνουμε κάλεσμα σε πρωτοβουλιακές δράσεις αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης από τις ομάδες και συλλογικότητες που φιλοξενούνται στον espiv, ενάντια στην καταστολή άλλης μίας κινηματικής υποδομής. ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΜΩΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ!
(προσθήκη από π.κ.) σχετικά κι εδώ:
πηγή: geniusloci2017
Κείμενο που περιλαμβάνεται στο βιβλίο Who Do You Serve, Who Do You Protect?: Police Violence and Resistance in the United States (Haymarket Books, 2016). Ο Nicholas Powers είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αρθρογράφος και συγγραφέας. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας
«Πες μου για τη νύχτα που ο γιος σου σκοτώθηκε από την αστυνομία», ρώτησα. Σηκώθηκε, μια βαθιά θλίψη πέρασε από τα μάτια της. «Είχα τη συνήθεια να κοιτάω έξω από το παράθυρο για να δω το γιό μου», είπε η Danette Chavis. «Εκείνη τη νύχτα όμως, είπα στον εαυτό μου, ‘Άσε το παιδί ήσυχο’, και κοιμήθηκα. Με ξύπνησε το τηλέφωνο, και η κόρη μου έτρεχε έξω από τη πόρτα. Την ακολούθησα και είδα την αστυνομική ταινία, αστυνομικοί να στέκονται γύρω από ένα πτώμα. Φώναξα να δω αν ήταν εκείνος. Αλλά δεν με άφηναν να πλησιάσω. Αργότερα, πήγα στο νεκροτομείο και αναγνώρισα το γιό μου».
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: http://ioanniskatsilabros.gr/
του Γιάννη Κατσιλάμπρου
Ο συσκοτιστής Κούλης
Μπράβο και Ζήτω για τον χαρισματικό πρωθυπουργό μας!
Κατάφερε κάτι μοναδικό. Κάτι ανεπανάληπτο!
Πέτυχε μία εμβληματική κοινονικοϊδεολογική μετατροπή!
Εύγε του ομορφόπαιδου!
Τέλος αυτά που ξέρανε οι χαζοϊδεολόγοι ρομαντικοί.
Τι να μας πει και ο λίγος διαφωτιστής Καντ…
Ο δικός μας κλώνος από το ομορφόσογο (αν και εγώ συνεχίζω να βρίσκω ομοιότητες με τον Τέρη Χρυσό) έγραψε νέα ιστορία.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: geniusloci2017
Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της οργάνωσης Electronic Frontier Foundation. Ο Matthew Guariglia είναι πολιτικός αναλυτής με ειδίκευση της επιτήρηση. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας
Πολλές από τις νέες δυνατότητες παρακολούθησης που χρησιμοποιούνται αυτή τη στιγμή από την κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την κρίση του COVID-19 θα κάνουν κακό στα συνταγματικά μας δικαιώματα για πολλά χρόνια ακόμη. Οι άνθρωποι θα εμποδίζονται και θα αποτρέπονται από το να μιλούν, να διαμαρτύρονται σε δημόσιους χώρους, και να συσχετίζονται με ομοϊδεάτες οργανωτές αν πρόκειται να αισθάνονται φόβο από κάμερες, drone, αναγνώριση προσώπων, θερμική απεικόνιση, και συσκευές γεωγραφικού εντοπισμού. Είναι πολύ εύκολο για τις κυβερνήσεις να επαναχρησιμοποιήσουν την υποδομή της παρακολούθησης για το περιορισμό της πανδημίας αυτή τη φορά για πολιτική παρακολούθηση. Δεν θα είναι εύκολο να κάνουμε τις κυβερνήσεις να εγκαταλείψουν τις πρόσφατα αποκτημένες τεχνολογικές και εποπτικές τους δυνάμεις.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: Βαβυλωνία
του Φιλήμονα Πατσάκη
Στο βιβλίο του Binebine Mahi «Τα αστέρια του Σίντι Μούμεν» ο συγγραφέας αναφέρεται σε ένα προάστιο της Καζαμπλάνκας, που είναι σκουπιδότοπος, και στη ζωή της πολυπληθούς ομάδας ανθρώπων που ζει εκεί. Ποια άραγε είναι η προσαρμογή των κατοίκων του Σίντι Μούμεν στην παρότρυνση «Μένουμε σπίτι»; Πώς ορίζεται η διασφάλιση της υγείας στις παραγκουπόλεις του κόσμου, στους άστεγους των μητροπόλεων, στις Μόριες του κόσμου τούτου; Αν λοιπόν εξαιρέσουμε και αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση στο νερό ή σε στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, όσους είναι απολύτως εκτός κάθε υγειονομικής περίθαλψης, βλέπουμε το πλαίσιο μιας διευρυμένης αναγωγής της ζωής που είναι άξια να βιωθεί.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: (του Γιάννη Κατσιλάμπρου, http://ioanniskatsilabros.gr/)
Ήμουν παιδί.
Έπαιζα ανέμελα στην παιδική χαρά.
Από τη λίμνη με το γεφυράκι και τα βατραχάκια
έτρεχα στις κούνιες,
αρχικά με τη βοήθεια των γονιών και μετά μόνη μου,
κάνοντας εξάσκηση σε ένα μοναχικό ισοζύγιο.
Και ύστερα με την παρέα στον μύλο
σε ένα κύκλο ανθρώπινο που ποτέ δε θα σταματήσει.
Κι εκεί παραδίπλα ήταν η τραμπάλα.
Εξάσκηση για δύο σε μια σχέση συμπληρωματική.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: geniusloci2017
Απόσπασμα από την αγγλική μετάφραση του βιβλίου Oppression et liberté (Gallimard, 1955). Η Simone Weil (1909-1943) ήταν φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια και πήρε μέρος στον Ισπανικό Εμφύλιο στο πλευρό των αναρχικών. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.
Η υποταγή του μεγαλύτερου αριθμού στο μικρότερο – αυτή το θεμελιώδες γνώρισμα σχεδόν κάθε κοινωνικής οργάνωσης – συνεχίζει να εκπλήσσει ακόμη όλους όσους σκέφτονται λίγο. Στη φύση, βλέπουμε πως ότι είναι βαρύτερο θριαμβεύει πάνω στο ελαφρότερο, πως πόσο πιο γόνιμα είδη υπερνικούν τα άλλα. Στη περίπτωση των ανθρώπων, αυτές οι τόσο ξεκάθαρα ορισμένες σχέσεις μοιάζουν να αναστρέφονται. Φυσικά, γνωρίζουμε από την καθημερινή εμπειρία πως ο άνθρωπος δεν είναι απλά ένα κομμάτι της φύσης, πως κάθε μέρα παράγονται διάφορα είδη θαυμάτων από αυτό που είναι ανώτερο στον άνθρωπο – θέληση, ευφυία, και πίστη. Αυτό όμως δεν είναι εκείνο που μας απασχολεί εδώ. Δεν υπάρχει τίποτα πνευματικό γύρω από αυτή την ανελέητη αναγκαιότητα που κρατούσε, και συνεχίζει να κρατά, τις μάζες των σκλάβων, τις μάζες των χτυπημένων από φτώχεια πλασμάτων, τις μάζες των υποταγμένων πεσμένους στα γόνατα· αντιστοιχεί σε κάθε τι που είναι βάρβαρο στη φύση. Και ωστόσο ασκείται ανοιχτά με τη δύναμη των νόμων που είναι αντίθετοι σε εκείνους της φύσης· σαν να, στην κοινωνική ισορροπία, το γραμμάριο να είναι βαρύτερο από το χιλιόγραμμο.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: Αγώνας της Κρήτης
Γράφει ο Παναγιώτης Ξηρουχάκης
Η δυστοπία αποτελεί ένα παρακλάδι της επιστημονικής φαντασίας που το διακρίνει το έντονο πολιτικό στοιχείο. Η σχέση βέβαια πολιτικής και επιστημονικής φαντασίας είναι πολύ ισχυρή. Η μοντέρνα πολιτική και η επιστημονική φαντασία μοιάζουν με παιδιά που μεγάλωσαν μαζί (αν και σε αυτούς που οι γνώσεις τους για επιστημονική φαντασία περιορίζονται σε χολιγουντιανές παραγωγές αυτό φαντάζει απίθανο). Από τo ξεκίνημα της επιστημονικής φαντασίας και συγκεκριμένα από τα μέσα του 19ου αιώνα, όπου το συγκεκριμένο λογοτεχνικό ρεύμα κάνει την εμφάνιση του σαν διακριτός κλάδος του φανταστικού, οι πολιτικές αναφορές που συναντάμε στα κλασσικά έργα αυτού του ρεύματος δεν είναι αμελητέες.
Πιο συγκεκριμένα ο κατά πολλούς παιδικός συγγραφέας (λαθεμένα κατά την προσωπική μου άποψη) και πατέρας της επιστημονικής φαντασία Ιούλιος Βερν αφήνει να διαφανούν στο έργο του κάποιες πολιτικές απόψεις. Ήταν ανθρωπιστής δημοκράτης με συμπάθεια για τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της εποχής του. Η συμπάθεια με την οποία παρουσιάζει στο «Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» τον κλασσικό αρνητικό ήρωα του, τον κάπτεν Νέμο είναι ενδεικτική. Ο εκδικητής καπετάνιος που πολεμά λυσσαλέα και μέχρι το τέλος τον αγγλικό ιμπεριαλισμό είναι ένα φουτουριστικό (μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν υποβρύχια) κράμα ατομικού μηδενισμού (υπάρχει η θεωρία ότι ο Νίτσε είχε επηρεάσει τον Ιούλιο Βέρν στη δημιουργία αυτού του ήρωα) και αντιμπεριαλιστικών απόψεων.
Πάραυτα ο Βερν είναι υπεραισιόδοξος για το μέλλον της ανθρωπότητας και πιστεύει ότι η τεχνολογία και η επιστήμη οδηγούν την ανθρωπότητα σε ένα χρυσό μέλλον.
Ο πατέρας της σκοτεινής επιστημονικής φαντασίας όμως είναι ο G.Wells. Ένας ουτοπικός σοσιαλιστής βαθιά ανθρωπιστής που προειδοποιεί με όλα τα έργα του τον πλούσιο δυτικό κόσμο για τις συνέπειες που θα έχει η εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους δυνατούς. Για παράδειγμα στο θρυλικό «Ταξίδι στο χρόνο» οι υποχθόνιοι που τρώνε τους χαζούς κατοίκους της μελλοντικής αυτής γης δεν είναι άλλοι από τους απογόνους της εργατικής τάξης που διωχτήκαν κάποτε στο παρελθόν από τους πλούσιους στον κάτω κόσμο. Αποτέλεσμα είναι αυτοί να γίνουν κανίβαλοι και να εκδικούνται φρικτά τους απογόνους της ανώτερης τάξης όταν επισκέπτονται την πάνω γη.
O G.Wells μιλάει για ένα σκοτεινό μέλλον και ανοίγει το δρόμο για να αναδυθεί το λογοτεχνικό ρεύμα της δυστοπίας.
Η δυστοπία είναι το είδος επιστημονικής φαντασίας που ασχολείται με τον μελλοντικό θρίαμβο του κράτους εις βάρος της ελευθερίας των πολιτών και την πλήρη αποδόμηση της κοινωνίας από τον φόβο της εξουσίας. Πολλοί συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με το είδος με πιο επιφανείς τον Philip Dick και τον Βallard. ;Ένα από τα πρώτα έργα δυστοπίας είναι το «We» (1921) του Ρώσου Υevgery Zamyatin. Είναι το έργο το οποίο επηρέασε το αριστούργημα του είδους «1984» του Όργουελ.
Πιστεύω ότι είναι ίσως το μόνο είδος λογοτεχνίας που έχει τόσο πολύ δικαιωθεί από τις ιστορικές εξελίξεις τις οποίες με έμμεσο ή άμεσο τρόπο προέβλεψε. Η «δημοκρατία» του καπιταλιστικού παραδείσου (με τα γκέτο των απόκληρων και την αυξανόμενη αστυνομοκρατία) λίγο απέχει από τη μελλοντική κοινωνία του «1984» ή του «Brave new world». Η δυστοπία αποτελεί την κατεξοχήν πολιτική κατάληξη της επιστημονικής φαντασίας.
Το απολυταρχικό αντι-όραμα του Yevgery Zamyatin
Το «Εμείς» γράφτηκε το 1921. Δημοσιεύτηκε το 1927 σε συνέχειες σε ένα περιοδικό. Στα ελληνικά εκδόθηκε σε περιορισμένα αντίτυπα τη δεκαετία του 80 και μέχρι σήμερα ήταν δυσεύρετο.Κυκλοφορεί ξανά από τις εκδόσεις «Εξάρχια».
Το «Εμείς» αναφέρεται στη ζωή ενός ανθρώπου, του D-503, σε μία μελλοντική κοινωνία, όπου οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε αριθμούς.
Τα πάντα ξεκινούν και καταλήγουν στο Κράτος. Η πόλη έχει κατασκευαστεί εξολοκλήρου από γυαλί, το οποίο επιτρέπει στη μυστική αστυνομία να εποπτεύει τους πάντες (η διάρθρωση της πόλης είναι ανάλογη με τη φυλακή Panopticon που είχε σχεδιάσει τη ο Jeremy Bentham). Η ζωή είναι οργανωμένη για να προωθηθεί η μέγιστη παραγωγή με βάση το τευλορικό πρότυπο παραγωγής. Οι άνθρωποι φορούν πανομοιότυπα ρούχα και δεν έχουν ονόματα παρά αριθμούς. Θεωρούν έννοιες όπως ψυχή, ελευθερία, ποίηση ξεπερασμένες ,έννοιες συνώνυμες με τους πρωτόγονους. Η μόνη ηδονή βρίσκεται στην ευδαιμονία και την επιβίωση του κράτους. Ο D-503 είναι ένας μαθηματικός που εργάζεται για τη δημιουργία του Ολοκληρωτή ενός διαστημοπλοίου που θα μεταδώσει την ευτυχία, τη σοφία και τη λογική του Κράτους σε διασυμπαντικά επίπεδα…
Όμως οι αριθμοί δεν έχουν πει την τελευταία λέξη. Η επανάσταση μιας ομάδας αριθμών τα συμπαρασύρει όλα και μαζί και τον D-503.Τελευταία λύση του κράτους η λοβοτομή που επιβάλλεται στους πολίτες-αριθμούς.Παραυτά το τέλος του βιβλίου δεν είναι απαισιόδοξο. Έτσι στην τελευταία σελίδα μένουμε με ερωτηματικό για το αν οι επαναστάτες έχουν ηττηθεί πραγματικά.
Η μάχη συνεχίζεται. Βλέπουμε σε αυτή την ιστορία τα βασικά συστατικά του μυθιστορήματος της δυστοπίας. Από αυτό εδώ το έργο πήραν πολλά και ο Χάξλευ και ο Όργουελ: Παντοδύναμο κράτος που τα εποπτεύει όλα (big brother),απουσία προσωπικότητας και συναισθημάτων, θρίαμβος της επιστήμης και της λογικής εις βάρος των ενστίκτων κλπ.
Πολιτικά πιστεύω του Ζαμιατίν
Ο Ζαμιατίν αρχικά ήταν μπολσεβίκος. Με δύο συλλήψεις στο ενεργητικό του και μία εξορία έγραφε σατυρικά έργα για τον Καπιταλισμό (πχ The Islanders) και στήριξε πλήρως την οκτωβριανή επανάσταση το 1917. Μέχρι τη στιγμή που ο Λένιν επέβαλε δικτατορία των Μπολσεβίκων κάτι που ο Ζαμιάτιν θεώρησε προδοσία απέναντι στην επανάσταση. Να συμπληρώσουμε ότι στη διάρκεια του εμφυλίου οι Μπολσεβίκοι αντιμετώπισαν μεγάλη αντίσταση από αριστερά: Toν αναρχικό στρατό του Μάχνο, την εξέγερση των κόκκινων ναυτών της Κροστάνδης, τους αριστερούς Εσέρους, τις εξεγέρσεις των αγροτών κλπ.
Ο Ζαμιάτιν είναι με τους παραπάνω «αντάρτες». Αποτελεί τη λογοτεχνική έκφραση της επανάστασης μέσα στην επανάσταση. «Δεν υπάρχει τελευταία επανάσταση… οι επαναστάσεις είναι άπειρες» μας λέει ο Ζαμιάτιν και εξαπολύει το λογοτεχνικό του αντάρτικο ενάντια στους Μπολσεβίκους , τη δικτατορία τους και τα πιστεύω τους (τευλαρισμό, στρατικοποίηση, διωγμός αντιφρονούντων, υλισμός κλπ).
«Δε θέλω να αφήσω άλλους να θέλουν για μένα .Θέλω εγώ να θέλω για τον εαυτό μου». Ο Ζαμιάτιν χωρίς να ασχοληθεί πολύ με την επιστημονική φαντασία, με το έργο «We» τη σημάδεψε ανεπανόρθωτα. Προφήτεψε ουσιαστικά το Σταλινισμό. το Ναζισμό, τις δυτικές δημοκρατίες και τη δεσποτική ακρότητα κάθε απολυταρχισμού. Κατά τη γνώμη μου ξεπέρασε και τον Βερν (τον πατέρα της Επιστημονικής φαντασίας με πολλά έργα φαντασίας στο ενεργητικό του) γιατί αν ο τελευταίος έδωσε τροφή στα παιδικά όνειρα, ο Ζαμιάτιν αποτύπωσε στο έργο την απανθρωπιά της εξουσίας. Και όπως έλεγε ο Κάφκα «το καλό βιβλίο είναι αυτό που πέφτει σαν τσεκούρι στον πάγο της ψυχής μας».
Επίσης ο Ζαμιάτιν υπήρξε επαναστάτης. Έφυγε εξόριστος από τη Σοβιετική κυβέρνηση στο Παρίσι όπου πέθανε πάμφτωχος.
«Η πραγματική λογοτεχνία μπορεί να υπάρξει μόνο όταν δημιουργείται όχι από υπεύθυνους και αξιόπιστους επαγγελματίες αλλά από ψυχασθενείς, αιρετικούς, ονειροπόλους, επαναστάτες και σκεπτικιστές» μας λέει. Ο Βερν ήταν υπεύθυνος και αξιόπιστος επαγγελματίας. Ο Ζαμιάτιν όχι.
Όργουελ: Η δυστοπία στην υπηρεσία της εξουσίας;
O Όργουελ αποτελεί την πιο μυστήρια φιγούρα στο χώρο της δυστοπίας. Το «1984» που μοιάζει απελπιστικά με το We του Ζαμίατιν αποτελεί ορόσημο στο χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Όργουελ πολέμησε στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των τροτσκιστών και αναρχοσυνδικαλιστών. Όμως σήμερα οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες παραδέχονται ότι ο Όργουελ υπήρξε συνεργάτης τους… Τραγικό; Ποιος ξέρει την αλήθεια απόλυτα; Σίγουρα οι σταλινικοί τον μισούν θανάσιμα. Τους λέρωσε το πορτραίτο στο «Πεθαίνοντας στην Καταλωνία». Ήταν όμως και αυτός άμεμπτος;
Είναι όλα όσα ακούγονται για εκείνον σκευωρίες;
Σίγουρο είναι ότι ο Όργουελ έδωσε πληροφορίες για κομμουνιστές που θεωρούσε ότι υπήρξαν πράκτορες της ΕΣΣΔ. Άλλωστε και ο ίδιος είχε εργαστεί για λίγο σαν αστυνομικός στα νιάτα του (αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας). Το «1984» έγινε στη δύση το ευαγγέλιο του αντισταλινικού αγώνα. Οι καπιταλιστές το λάτρεψαν και μαζί με τη «Φάρμα των Ζώων» τα παρουσίασαν σαν αδιάσειστες αποδείξεις του απόλυτου κακού: του Σταλινισμού.
Σίγουρα ο Όργουελ έχει στο έργο του πλειάδα αντικαπιταλιστικών και αντιεξουσιαστικών στοιχείων. Πιο συγκεκριμένα το έργο του αποτελεί μια κραυγή για ελευθερία. Όμως στο τέλος της ζωής του έδειχνε να προτιμά τη Δύση (καπιταλισμός) από την Ανατολή (σταλινισμός). Είχε ταχθεί ολόψυχα στον αντισταλινικό αγώνα?
Όπως και να έχει η Δύση παρουσίασε με τρόπο που τη βόλευε το έργο του. Ποιος ξέρει την αλήθεια απόλυτα για τον Όργουελ?
Σκοτάδι Συγκεντρώσου
Το «Σκοτάδι συγκεντρώσου» (1946) αποτελεί ένα δυστοπικό μυθιστορήμα γραμμένο από τον Fritz Leiber . O οποίος διάπρεψε αλλού (ξίφη και μαγεία) και όχι στην επιστημονική φαντασία. Παρά το ότι το συγκεκριμένο πόνημα έχει ξεχαστεί από το σύγχρονο αναγνωστικό κοινό, η μελαγχολική του ματιά το κατατάσσει στις κορυφές της δυστοπίας.
Τριακόσια χρόνια μετά από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, η ανθρωπότητα κυβερνάται από μια μυστική θρησκευτική αδελφότητα που έχει επιβάλει Θεοκρατία. Αυτή χρησιμοποιεί την επιστήμη για να εξουσιάζει. Τα επιστημονικά όμως τεχνάσματα των εξουσιαστών παρουσιάζονται σαν θεϊκές επεμβάσεις στον αναλφάβητο πληθυσμό.
Ενάντια σε αυτή την αδελφότητα που εξουσιάζει, είναι μια μυστική ομάδα μαγισσών, που δηλώνουν οπαδοί του Σατανά και που επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την επιστήμη για την ανατροπή της τυραννικής θεοκρατίας. Σκληρό βιβλίο που δείχνει πως η επιστήμη σαν όπλο των λίγων μπορεί να οδηγήσει σε ένα μαύρο μέλλον.
Ειδικότερα όταν οι μάζες είναι αναλφάβητες και ο κάθε επιστήμονας παρουσιάζει τις απόψεις του σε αυτές σαν θέλημα θεού…
Δυστοπία και κινηματογράφος
Όσο αφορά τον κινηματογράφο το δυστοπικό μέλλον απασχόλησε πολλούς σκηνοθέτες. Άλλοι μείνανε πιστοί στο απολυταρχικό αντί-όραμα του Υevgery Zamyatin άλλοι το διαστρέβλωσαν (καλό κράτος-κακοί πολίτες) και άλλοι το εξέλιξαν σε διάφορα παρακλάδια (βιοτεχνολογικός φασισμός, έλεγχος γεννήσεων κλπ). Θα αναφέρω εδώ κάποιες ενδεικτικές ταινίες τονίζοντας όμως εξαρχής ότι είναι οι αγαπημένες του γράφοντος (ή τελωσπάντων τις θεωρώ σημαντικές για το είδος) αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεωρούνται αντικειμενικά και οι καλύτερες από τους ακαδημαϊκούς του κινηματογράφου ή το κοινό (άλλωστε στις μέρες μας δεν είναι δύσκολο για κάποιον να βρει τα best του κάθε κινηματογραφικού είδους από το ΙΜDB στο internet).
THX1138
Η ταινία του Lucas είναι από τις λίγες δυστοπικές ταινίες που ο αγωνιζόμενος φυγάς καταφέρνει να ξεφύγει από τον όλεθρο που η εξουσία του προετοιμάζει… Είναι απ’ τα σπάνια δείγματα “happy end” στον χώρο της δυστοπίας όπου το κλασικό άσχημο τέλος του “ 1984” όπου το αποστειρωμένο κράτος είναι πανίσχυρο και πάντα νικάει, ανατρέπεται. Θα προκαλέσει σίγουρα εντύπωση σε όσους ξέρουν τον Lucas μόνο από τα Star Wars. Εδώ η συνταγή είναι διαφορετική.
Rabid
Στην μυθική ταινία splatter του Cronenberg από ένα νοσοκομείο διαφεύγει ένα ιός που μεταδίδεται σεξουαλικά κάνοντας τους πολίτες ζόμπι που μεταδίδουν τον ιο μέσω του σεξ. Μάλιστα στο Rabid πρωταγωνιστεί η διάσημη πορνοστάρ της εποχής Marilyn Chambers. Το τέλος φρικτό: ο στρατός θριαμβεύει εις βάρος των νυμφομανών ζόμπι και οι νεκροί πετιούνται στα σκουπιδιάρικα. Δυο χρόνια μετά το AIDS κάνει την εμφάνιση του και κάποιοι χαρακτηρίζουν τον Cronenberg προφήτη…
Threads
Τι να πει κανείς για το Threads που περιγράφει τον πυρηνικό όλεθρο. Πιο μαύρη ταινία δεν γίνεται. Δε θα υπάρχει μέλλον μετά από ένα πυρηνικό πόλεμο πόσο μάλλον κοινωνία έστω δυστοπική.
Mad Max
Στην κλασσική τριλογία Mad Max τώρα τα πράγματα είναι περίεργα. Από τη μια στη μελλοντική κοινωνία οι κακοί είναι οι μηχανόβιοι, punks κλπ. Ο καλός είναι ο Mel Gibson πρώην μπάτσος. Σε αυτό το μέλλον επιβιώνουν οι πιο δυνατοί. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι και οι πιο δημοκρατικές ταινίες στον κόσμο σε σχέση ειδικά με το “1984” και την γενικότερη παράδοση των δυστοπικών ταινιών και βιβλίων – στα Mad Max κακός σίγουρα δεν είναι το κράτος. Να τονίσω όμως εδώ ότι πράγματι στα τέλη του 70 και στις αρχές του 80 ήταν της μόδας μια δεξιόστροφη δυστοπία όπου καλοί είναι οι δικαστές (δικαστής Dredd) και οι μπάτσοι (Robocop) ενώ η κρατική εξουσία μένει σχετικά στο απυρόβλητο, καθώς προστατεύει τους καλούς πολίτες από την παρανοϊκή μάζα.
V for Vendetta
Στο V for Vendetta τώρα, που κάποιοι χαρακτήρισαν σαν blockbuster για αναρχικούς, η μελλοντική κοινωνία που περιγράφεται δεν διαφέρει και τόσο από τη σημερινή. Η εξουσία είναι αμείλικτη και ρίχνει στο ψαχνό. Το ίδιο αμείλικτοι είναι όμως και οι επαναστάτες όταν έρθει η ώρα. Η ταινία πέρα από το ότι αποτελεί καλλιτεχνικό αριστούργημα αποτελεί και ένα παράδοξο στα χρονικά του Hollywood. Σίγουρα ότι πιο “αναρχικό” γέννησε.
Στρατιώτες του Σύμπαντος
Στο Στρατιώτες του Σύμπαντος, μια υποτιμημένη ταινία κατά τη γνώμη μου, η κοινωνία που περιγράφεται είναι ακραία ρατσιστική – μιλιταριστική. Αξία έχουν μόνο οι οπλίτες του Αυτοκρατορικού Στρατού. Αυτοί έχουν μόνο δικαίωμα ψήφου. Οι γυναίκες υπηρετούν κανονικά και είναι ισάξιες στρατιωτικά με τους άντρες. Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Heinlein που είναι βέβαια η αποθέωση του φουτουριστικού – μιλιταρισμού. Στην ταινία όμως ο μάγος Verhoeven έκανε την ανατροπή. Χρησιμοποίησε το βιβλίο ανατρέποντας το. Έτσι ο προσεκτικός θεατής θα παρατηρήσει την έξυπνη σάτιρα του Verhoeven παρουσιάζοντας τα ΜΜΕ και τον τρόπο που κάνουν την πλύση εγκεφάλου, τους οπλίτες σαν ελαφρά χαζούς και την Αυτοκρατορία σαν μια επιθετική μηχανή (σε αντίθεση με το ομώνυμο βιβλίο) που θα καταβροχθίζει τους «κακούς» του διαστήματος. Στο τρίτο στη σειρά μάλιστα Στρατιώτες του Σύμπαντος η σάτιρα του μιλιταρισμού είναι ανελέητη και όχι τόσο καμουφλαρισμένη όσο στην πρώτη ταινία.
πηγή: Info-war
του Ανδρέας Κοσιάρη
Ο φασισμός ήταν πάντοτε, όπου κι αν εκφράστηκε, εκτός από εξαιρετικά επικίνδυνος και αισθητικά γελοίος. Από τους βηματισμούς των στρατευμάτων του, μέχρι την κινησιολογία των αρχηγών του και το κιτς των εκδηλώσεών του, η γελοιότητα υπήρξε ιστορικά σήμα κατατεθέν του.
Πόσο μάλλον όταν αυτός εκφράζεται σε μικρές μπανανίες χωρίς ουσιαστική ισχύ, όπως η δική μας. Το όργιο κιτσαριού της Μεταξικής δικτατορίας και της Χούντας είναι εξίσου αξέχαστο με τη βαρβαρότητά τους.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: Alterthess
Ο φόβος εξαπλώνεται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από τον κορωναϊό. Το είδαμε, με εντυπωσιακές εικόνες, κυρίως στην κινεζική επαρχία Hubei, όπου 60 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν κλειστεί σε μια περιοχή, η οποία έχει γίνει με πολλούς τρόπους παρόμοια με εκείνη που θα μπορούσε να είναι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης υψηλής τεχνολογίας της εποχής μας. Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν απομονωθεί εκατομμύρια υγιείς άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην commune-info.net -Μετάφραση στα ελληνικά Καλλιόπη Ράπτη
Στη συνέχεια, ο απόλυτος έλεγχος της ελεύθερης κυκλοφορίας επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα και κατόπιν εξαπλώθηκε αλλού, μέχρι να φτάσει σε μεγάλες ζώνες της ιταλικής επικράτειας. «Είναι δικαιολογημένη από το εύρος των απειλών για την παγκόσμια υγεία μια τόσο δραστική αντίδραση;» αναρωτιέται ο Vageesh Jain, γιατρός στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου σε άρθρο που γράφτηκε για το BBC.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: geniusloci2017
Κείμενο που περιέχεται στο βιβλίο Resisting Illegitimate Authority: A Thinking Person’s Guide to Being an Anti-Authoritarian – Strategies, Tools, and Models (AK Press, 2018) . Ο Bruce Levine είναι κλινικός ψυχολόγος, ακτιβιστής, αρθρογράφος και συγγραφέας. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας
«Για τους φύλακες του στάτους κβο, δεν υπάρχει τίποτα αυθεντικά ή ουσιαστικά κακό με την κυρίαρχη τάξη και τους κυρίαρχους θεσμούς της, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως δίκαιοι. Για αυτό οποιοσδήποτε ισχυρίζεται το αντίθετο – ιδιαίτερα κάποιος που διαθέτει σημαντικό κίνητρο ώστε να αναλάβει ριζοσπαστική δράση – πρέπει, εξ ορισμού, να είναι συναισθηματικά ασταθής και ψυχολογικά ανάπηρος. Για το πούμε διαφορετικά, υπάρχουν, μιλώντας γενικά, δυο επιλογές: υπακοή στην θεσμική εξουσία ή ριζοσπαστική άρνηση της. Η πρώτη είναι λογική και ασφαλής επιλογή μόνο αν η δεύτερη είναι τρελή και παράνομη…. Η ριζοσπαστική άρνηση είναι ένδειξη, ακόμη και αποδείξει, μιας σοβαρής διαταραχής της προσωπικότητας»,
Glenn Greenwald
Η χρήση ψυχιατρικών διαγνώσεων για την δυσφήμιση, απόρριψη και περιθωριοποίηση διάσημων και μη αντιεξουσιαστών είναι κάτι το συνηθισμένο.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: Κόντρα
Στην εκπνοή του 2019 κι ενώ η αγρίως νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ εξαντλεί τις πρώτες 150 ημέρες της στη διακυβέρνηση του ελληνικού καπιταλισμού, καιρός είναι να θυμηθούμε τα έργα και ημέρες της στην εκπαίδευση, καθώς και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που προτίθεται να εφαρμόσει το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με τις δηλώσεις -προγραμματικές και μη- του ίδιου του Μητσοτάκη και της υπουργού Παιδείας.
Δοκιμασμένες (πλην όμως αποτυχημένες, αφού συνάντησαν την οργή του εκπαιδευτικού κινήματος) σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνταγές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση, στρατηγικές επιλογές του ευρωπαϊκού, ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου (προτάσεις ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΣΕΒ), αλλά και πρακτικές που εφαρμόστηκαν ήδη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν το γενικό πλαίσιο.
πηγή: geniusloci2017
Το παρακάτω άρθρο είναι προσαρμογή κειμένου που περιλαμβάνεται στο βιβλίο Urban Rage: The Revolt of The Excluded (Yale University Press, 2017). Ο Mustafa Dikeç είναι καθηγητής αστικών μελετών στο πανεπιστήμιο Παρισιού XII και στο πανεπιστήμιο του Μάλμο. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.
Ακόμη και ο άκαμπτος Sarkozy αναγκάστηκε να αναβάλει την αμφιλεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του, υπό το φόβο ενός «Ευρωπαϊκού Μάη του ‘68» στη διάρκεια των Χριστουγέννων. Τέτοια ήταν η κλίμακα της εξέγερσης στην Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Ήταν, κάποιοι σημείωσαν, «η πιο έντονη κοινωνική κρίση στα 34 χρόνια μετά την μετάβαση στη δημοκρατία στην Ελλάδα» το 1974. Άλλοι πιστεύουν πως ήταν «μια από τις εντονότερες αμφισβητήσεις του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου από το τέλος του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου» το 1949. Κάποιοι πήγαν ακόμη πιο πέρα και είπαν πως με τους όρους έντασης και κλίμακας, η ελληνική εξέγερση ήταν «μοναδική στην ελληνική ιστορία και υπάρχουν ελάχιστα παραδείγματα τέτοιων ταραχών στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία». Ήταν πράγματι, «η χειρότερη πολιτική εξέγερση στην Ευρώπη από το Μάη του 1968». Συνολικά, υπήρχε μια ευρεία συμφωνία πως αυτό που συνέβη το Δεκέμβριο του 2008 στην Ελλάδα δεν είχε προηγούμενο με πολλούς τρόπους.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: Βαβυλωνία
10 κι 1 χρόνια μετά επιλέξαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα για το Δεκέμβριο του 2008, γιατί πιστεύουμε ότι ακόμα είναι επίκαιρος και σημείο αναφοράς για όλα όσα ακολούθησαν και για τα όσα συμβαίνουν στο παρόν.
Η περίοδος λιτότητας που εγκαινιάστηκε αμέσως μετά τον Δεκέμβρη του 2008 συνεχίζει να βρίσκεται στο προσκήνιο. Τα αυξημένα μέτρα καταστολής, η υπαναχώρηση σε κοινωνικά ζητήματα και δικαιώματα, ο ρατσισμός, ο μισανθρωπισμός, η σπουδαιότητα και η αναγκαιότητα της αλληλεγγύης αλλά και η ρήξη με την προσπάθεια βίαιης επιβολής μιας κρατικής κανονικότητας που συνεπάγεται υπακοή είναι μόνο από εκείνα που συμβαίνουν και μας θυμίζουν όλα αυτά που προμήνυσε ο Δεκέμβρης του 2008.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: The Press Project
ΚΡAΤΟΣ ΕΝ ΚΡAΤΕΙ: ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
πηγή: Athens.indymedia , The Press Project
από αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ
Το πρωί της Κυριακής στις 10/11 και μια εβδομάδα μετά την εκκένωση της κατάληψης βανκούβερ απαρτμάν (η οποία ανήκει στο ΟΠΑ) ξεδιπλώνεται το ολοκληρωμένο μωσαϊκό της καταστολής αρχικά με εισβολή μπάτσων στο πανεπιστήμιο, εκκενώνοντας τους πολιτικούς μας χώρους και σε δεύτερο χρόνο σε συνεννόηση με τις πρυτανικές αρχές, γίνεται λοκ άουτ για μια ολόκληρη βδομάδα(11/11 – 17/11). Όλα αυτά γίνονται σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης όσων αντιστέκονται έμπρακτα στους χώρους του πανεπιστημίου αλλά και του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού κινήματος. Το χρονικό της επιχείρησης δεν ήταν καθόλου τυχαίο εφόσον ήταν η εβδομάδα της επετείου του πολυτεχνείου, όπου διαχρονικά τα πανεπιστήμια αποτελούσαν κέντρα αγώνα και πολιτικής δράσης. Πρότερα η ΑΣΟΕΕ είχε αποτελέσει ένα πεδίο συσπείρωσης αλληλέγγυων τόσο στην εκκενωμένη κατάληψη της ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ αλλά και σε όσους αντιστέκονταν στην αστυνομική καταστολή που δεχόταν η γειτονιά μας. Η »αποτελεσματικότητα» της Ελληνικής Αστυνομίας φάνηκε στα ευρήματα της ‘’γιάφκας’’ που αποτελούνταν από άδεια μπουκάλια αλκοόλ, πυροσβεστήρες, κράνη, έντυπα αναρχικού περιεχομένου (sic) και ένα καλοριφέρ τα οποία προφανώς και συνδέονται με την εγχώρια και διεθνή τρομοκρατία. Παρόλα αυτά, όσο επικρατούσε το λοκ άουτ στη σχολή οι αστυνομικές αρχές, σε συνεργασία με τις πρυτανικές, επεμβαίνουν άτυπα για δεύτερη φορά, κλέβοντας τον ηλεκτρονικό υπολογιστή που βρισκόταν στο δεύτερο χώρο του στεκιού(ο οποίος δεν εκκενώθηκε) και τη βιβλιοθήκη, μετατρέποντας το στέκι σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστημιακό χώρο βάφοντας τον παράλληλα στα χρώματα του πανεπιστημίου.
Συνεχίστε την ανάγνωσηπηγή: Κόντρα
Δύο γεγονότα σημάδεψαν την περασμένη Δευτέρα 11 του Νοέμβρη: Το όργιο κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής και η αγέρωχη και θαρραλέα στάση των φοιτητών, από τη μια, και η απαίτηση των φοιτητικών συλλόγων να αποχωρήσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Φίλης και σία από το χώρο της ΑΣΟΕΕ, από την άλλη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
από το: http://thersitis.espiv.net
χάρτης αλληλεγγύης
https://www.omnes.gr/
πέμπτο κύμα 