Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΖΟΦΙΚΗΣ ΣΤΟ ΜΑΧΝΟΒΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (1918-1921) – Β.ΤΣΟΠ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ)

πηγή: Γραφείο 18-71

Η μπροσούρα εκδόθηκε το 2017 απ’ τη Λαϊκή Βιβλιοθήκη. Μπορείτε να κατεβάσετε το αρχείο PDF απ’ τον παρακάτω σύνδεσμο:

https://drive.google.com/file/d/1BbH8jgdUwEhis9_1g9zsawWuJke_M_y5/view?usp=sharing

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΩΝ ΚΑΝΤΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΤΖΑΒΑ (ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ)

πηγή: Γραφείο 18-71

(Μετάφραση για το «Γραφείο 18-71»: Γ.Κ.)

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΩΝ ΚΑΝΤΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΡΟΤΖΑΒΑ (ΣΥΝΤΑΓΜΑ)

Εμείς, οι λαοί των Δημοκρατικών Αυτόνομων Περιφερειών του
Αφρίν, της Τζαζίρα και του Κομπάνι, μια συνομοσπονδία Κούρδων,
Αράβων, Ασσύριων, Αραμαίων, Τουρκομάνων, Αρμένιων και
Τσετσένων, με ελεύθερη βούληση και πλήρη συνείδηση
διακηρύττουμε και θεσπίζουμε τον παρόντα Χάρτη.
Για την επίτευξη της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αξιοπρέπειας
και καθοδηγούμενος απ’ τις αρχές της ισότητας και της
περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, ο Χάρτης διακηρύττει ένα νέο
κοινωνικό συμβόλαιο, βασισμένο στην αμοιβαία και ειρηνική
συνύπαρξη, καθώς και την κατανόηση μεταξύ του συνόλου των
συνιστωσών της κοινωνίας. Προστατεύει τα θεμελιώδη ανθρώπινα
δικαιώματα και τις ελευθερίες και επαναβεβαιώνει το δικαίωμα
των λαών στον αυτοκαθορισμό.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Λεξικό του παραλόγου
στις τέχνες, τις επιστήμες
& τα επαγγέλματα

3

AB ABSURDO – ABADIE – ABAISSEMENT

(Μάιος 1985)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Ιανουάριος 2021)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances. Tome 1, Fascicule III (Mai 1985). Ab absurdo – Abadie – Abaissement.

Εκτυπώσιμη μορφή του τεύχους 3 της Εγκυκλοπαίδειας

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑΣ

“Είδαμε, καθώς εργαζόμασταν, την ύλη να διευρύνεται, την ονοματολογία να συγχέεται, έννοιες να επανέρχονται με ένα πλήθος διαφορετικών ονομάτων, τα εργαλεία, τις μηχανές και τις διεργασίες να πολλαπλασιάζονται απροσμέτρητα, και τις πολυάριθμες παρακάμψεις ενός αδιέξοδου λαβυρίνθου να περιπλέκονται ολοένα περισσότερο. Είδαμε πόσο επίπονο ήταν να επιβεβαιώσουμε ότι τα ίδια πράγματα ήταν τα ίδια, και πόσο να επιβεβαιώσουμε ότι κάποια άλλα, που φαίνονταν πολύ διαφορετικά, δεν ήταν διαφορετικά. Είδαμε ότι αυτή η αλφαβητική μορφή, που μας παρείχε συνεχώς παύσεις, που προσέδιδε τόση ποικιλία στην εργασία, και που από αυτές τις απόψεις φαινόταν τόσο επωφελής για να υιοθετηθεί σε ένα μακροχρόνιο έργο, είχε τις δυσκολίες της που έπρεπε να ξεπερνιούνται συνεχώς. Είδαμε ότι διακινδύνευε να δώσει στα κύρια άρθρα μια τεράστια έκταση, αν συμπεριλαμβάνονταν σε αυτά όλα όσα μπορούσε κανείς αρκετά εύλογα να περιμένει ότι θα βρει εκεί· ή να τα κάνει συνοπτικά και φτωχά, αν, με τη βοήθεια παραπομπών, περικόπτονταν, και αν αποκλείονταν από αυτά πολλά θέματα που δεν ήταν αδύνατο να διαχωριστούν. Είδαμε πόσο σημαντικό και δύσκολο ήταν να διατηρηθεί μια κατάλληλη ισορροπία. Είδαμε πόσα ανακριβή και ψεύτικα πράγματα διέφευγαν· πόσα αληθινά παραλείπονταν. Είδαμε ότι μόνο μια εργασία πολλών αιώνων θα μπορούσε να προσδώσει, εν μέσω τόσων συγκεντρωμένων θεμάτων, την αληθινή μορφή που τους ταίριαζε· να δώσει σε κάθε μέρος το εύρος του· να περιορίσει κάθε άρθρο σε μια κατάλληλη έκταση· να αφαιρέσει ό,τι κακό υπάρχει· να συμπληρώσει ό,τι καλό λείπει, και να ολοκληρώσει ένα έργο που να ανταποκρίνεται στο σχέδιο το οποίο είχε διαμορφωθεί όταν αναλήφθηκε. Αλλά είδαμε ότι από όλες τις δυσκολίες, μια από τις πιο σημαντικές ήταν να το πραγματοποιήσουμε μόνο μία φορά, όσο αδιαμόρφωτο και αν ήταν, και να μη στερηθούμε την τιμή να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο.”  Ντιντερό

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Απεύθυνση σε όσους δεν θέλουν να διαχειριστούν
τις οχλήσεις αλλά να τις εξαλείψουν
(Ιούνιος 1990)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Ιούνιος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances, Adresse à tous ceux qui ne veulent pas gérer les nuisances mais les supprimer (Juin 1990).

Εκτυπώσιμη μορφή της Απεύθυνσης

ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
ΤΙΣ ΟΧΛΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΝ

Ένα πράγμα είναι τουλάχιστον βέβαιο για την εποχή μας: δεν θα σαπίσει εν ειρήνη. Τα αποτελέσματα της ασυνειδησίας της έχουν συσσωρευτεί μέχρι το σημείο να θέτουν σε κίνδυνο εκείνη την υλική ασφάλεια της οποίας η κατάκτηση ήταν η μοναδική δικαιολογία της. Σε σχέση με όσα αφορούν τη ζωή καθαυτή (ήθη, επικοινωνία, ευαισθησία, δημιουργία), είχε προφανώς επιφέρει μόνο αποσύνθεση και παρακμή.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Λεξικό του παραλόγου
στις τέχνες, τις επιστήμες
& τα επαγγέλματα

14

Τόμος ΙΙ, Τεύχος 1
Ab Ovo

(Νοέμβριος 1989)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Ιούνιος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances,  Ab Ovo (Tome II, Fascicule 1, Novembre 1989)

Εκτυπώσιμη μορφή του Ab_Ovo

Καθετί που θέλει να ευημερεί υπό την κυριαρχία είναι καταδικασμένο να την αναπαράγει, και η άρνηση δεν μπόρεσε ποτέ να βασιστεί σε θεσμούς ή οργανώσεις οποιουδήποτε είδους για να διαρκέσει χωρίς να διαφθαρεί. Δεν μπορεί να ανανεώνεται παρά μόνο επιστρέφοντας στη ζωτική αρχή της, αναλαμβάνοντας κάθε φορά εκ νέου το έργο της από την αρχή, ab ovo, όπως οι προλετάριοι πρέπει ξανά και πάντα να επανοικειοποιούνται το σχέδιό τους, και, καταπολεμώντας τους θεσμοθετημένους αντιπροσώπους τους, να ξαναβρίσκουν τον “χαμένο θησαυρό των σύγχρονων επαναστάσεων”. Αυτή η επιστροφή ενός εγχειρήματος στην αρχή του υποδηλώνει την ποιότητά του: να γιατί αυτό το άρθρο θα οργανωθεί γύρω από αποσπάσματα των δύο πρώτων τευχών της Εγκυκλοπαίδειάς μας, που δημοσιεύτηκαν τον Νοέμβριο του 1984 και τον Φεβρουάριο του 1985 αντίστοιχα.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Τόμος Ι, Τεύχος 8

Άβυσσος
(Αύγουστος 1986)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Μάρτιος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances,  Abîme (Tome I, Fascicule 8, Août 1986)

Εκτυπώσιμη μορφή της Αβύσσου

ΑΒΥΣΣΟΣ

Για ένα βάραθρο που δεν έχει πυθμένα, ή τουλάχιστον που δεν μπορεί να βυθομετρηθεί, λέμε ότι είναι μια άβυσσος. Πρέπει άραγε να ονομάσουμε έτσι εκείνο μέσα στο οποίο γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια μας η κοινωνία της αποστέρησης; Το ότι η πτώση της μπορεί να είναι ατέρμονη, να βρει το τέλος της μόνο με την αυτοκαταστροφή του ανθρώπινου είδους, αυτό είναι κάτι που μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί ως μια απλή υπόθεση, όπως το περίφημο “κινεζικό σύνδρομο”. Αλλά η συντριπτική παρουσία μιας τέτοιας πιθανότητας είναι αυτή που κρίνει εφεξής όλες τις ενέργειες των ανθρώπων, και οδηγεί ήδη στην κατασκευή των διάφορων “φραγμάτων συγκράτησης” χάρη στα οποία ένας κόσμος που βρίσκεται σε πόλεμο ενάντια στην ίδια του τη δύναμη επιδιώκει, προκειμένου να αποφύγει ένα τρομακτικό τέλος, να επιβιώσει μέσα σε έναν τρόμο χωρίς τέλος. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: πόσα ακόμα Τσερνόμπιλ θα χρειαστούν ώστε η αλήθεια του παλιού συνθήματος “επανάσταση ή θάνατος” να επιβληθεί ως η τελευταία λέξη της επιστημονικής σκέψης αυτού του αιώνα;

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Τόμος Ι, Τεύχος 2

Ιστορία Δέκα Χρόνων
(Φεβρουάριος 1985)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Φεβρουάριος 2020)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances,  Histoire de dix ans (Février 1985)

Εκτυπώσιμη μορφή της Ιστορίας Δέκα Χρόνων

ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ

σχεδίασμα μιας ιστορικής απεικόνισης
των προόδων
της κοινωνικής αλλοτρίωσης

Όταν σκεφτόμαστε αυτά τα δέκα χρόνια, τη μορφή που έδωσαν στο πνεύμα της εποχής, το υφάδι που έπλεξαν, πάνω στο οποίο τα σχήματα της απουσίας συνείδησης κεντάνε τα προβλέψιμα συμπλέγματά τους, σκεφτόμαστε πρώτα την αδυναμία, και έπειτα την ανησυχία. Την αδυναμία των ατόμων που ολόκληρη η ζωή τους έχει υπαχθεί περισσότερο από ποτέ στις παραληρηματικές απαιτήσεις του σημερινού συστήματος παραγωγής, και την οποία καθιστούν απλώς εμφανέστερη η αξιοθρήνητη απολογητική φλυαρία τους, όπως και ο επίπλαστος κυνισμός τους ή η επιτηδευμένη ευφορία τους. Την ανησυχία που τα κυριεύει όταν βλέπουν, και το βλέπουν σχεδόν κάθε στιγμή, ότι οι αποζημιώσεις που πίστευαν ότι βρίσκουν για την παραίτησή τους είναι, ακόμα και ως πολύ φτωχές υλικές απολαύσεις, εξαιρετικά επισφαλείς: γιατί είναι παντού δηλητηριασμένες από την πραγματικότητα της αλλοτριωμένης εργασίας που αποτελεί την πηγή τους, και ο πολλαπλασιασμός τους κατάφερε απλώς να εξαπλώσει τη μιζέρια και τη βλαπτικότητα.

Εγκυκλοπαίδεια των Οχλήσεων

Τόμος Ι, Τεύχος 1

Προκαταρκτική Συζήτηση

(Νοέμβριος 1984)

πηγή: thebaddayswillend

Μετάφραση: Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι
(Δεκέμβριος 2019)

Τίτλος πρωτοτύπου:
Encyclopédie des Nuisances, Discours Préliminaire (Novembre 1984)
Éditions de l’ Encyclopédie des Nuisances, 2009

Εκτυπώσιμη μορφή της Προκαταρκτικής Συζήτησης

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Η Προκαταρκτική Συζήτηση, που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1984, αποτελούσε το πρώτο τεύχος της Εγκυκλοπαίδειας των Οχλήσεων. Την είχα συντάξει για να χρησιμεύσει ως βάση συμφωνίας και ως πρόγραμμα σε όσους είχαν συνδεθεί μαζί μου με σκοπό να αναληφθεί η περιοδική έκδοση αυτού του “Λεξικού του παραλόγου στις επιστήμες, τις τέχνες και τα επαγγέλματα”. Η παρούσα επανέκδοση δεν χρειάζεται βέβαια κάποια ιδιαίτερη αιτιολογία, καθώς οι συνεχείς πρόοδοι του παραλόγου μάς έχουν οδηγήσει εκεί όπου βρισκόμαστε, αλλά παρόλα αυτά θεωρώ χρήσιμο, εν είδει διευκρίνισης, να υπενθυμίσω με λίγα λόγια υπό ποιες συνθήκες βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή, και ποιο ήταν το πνεύμα που μας ενέπνεε.

Οι αμερικανικές εκλογές κι η μετατροπή της πολιτικής σε πολιτιστικό πόλεμο

πηγή: Πρόταγμα

Καθώς οι ΗΠΑ αποτελούν τη δυτική κοινωνία εντός της οποίας έχει πραγματωθεί στον μέγιστο βαθμό η νεωτερικότητα, αποτελούν, παρά τις εθνικές τους ιδιομορφίες, μια πυξίδα που μας δείχνει προς τα πού βαδίζει ο δυτικός κόσμος συνολικά. Υπό την έννοια αυτή, ακόμα κι οι αμερικανικές εκλογές έχουν πάντοτε ιδιαίτερη σημασία, καθώς εκφράζουν βαθύτερα κοινωνικά φαινόμενα και μάλιστα με τρόπο πιο καθαρό απ’ ό,τι οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές – τουλάχιστον κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου αποτελούν μια πολύ καλή ευκαιρία για να υπογραμμίσουμε ορισμένες βασικές όψεις των αλλαγών στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή η πολιτική εντός της Δύσης.

Η Εκκλησιαστική Περιουσία και η Μισθοδοσία του Κλήρου στη Νεότερη Ελλάδα

πηγή: On the way to Ithaca

(άρθρο από 14 September 2015)

Η εκκλησιαστική περιουσία στην Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερα πονεμένη ιστορία που κρατάει από τις απαρχές του Ελληνικού Κράτους στις αρχές του 1830 μέχρι σήμερα και εμπλέκεται και με την μισθοδοσία των κληρικών από τον κρατικό κορβανά.

Παραδόξως, αν και το ζήτημα είναι και ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά και ιδιαιτέρως σημαντικό, εγώ προσωπικά ελάχιστα άρθρα για το θέμα που να περιέχουν ουσιαστικές πληροφορίες. Όλα αυτά τα άρθρα θα τα βρείτε στις πηγές στο τέλος του άρθρου και είναι ελάχιστα. Σημαντικό είναι να αναφέρω πως οι περισσότερες αναφορές στο θέμα είναι απλά ένα τεράστιο σπασμένο τηλέφωνο, όπου όλοι αντιγράφουν τα 3-4 αυτά βασικά άρθρα, μεταφέρουν σφάλματα ο ένας από τον άλλο και τα μεταδίδουν στον επόμενο τσαπατσούλη διαδικτυακό συγγραφέα ή “δημοσιογράφο” που θέλει να εκμεταλλευτεί το κλίμα των ημερών για μερικά κλικ.

Θέλω

πηγή: hps://ioanniskatsilabros.gr/

του Γιάννη Κατσιλάμπρου

Για μένα, το χριστουγεννιάτικο αστέρι και το θαύμα της γέννησης έγκειται στο ανθρώπινο πείσμα – κουράγιο – δύναμη συνέχειας (ή αδυναμία τέλους… όπως το δει κανείς) να αναγεννά ξανά και ξανά την ελπίδα.

Κάθε χρόνο στέκει εκεί, ορθώνοντας αντίβαρο στις ματαιώσεις μίας μέρας, ενός έτους, μίας ζωής.

Μοιάζει με το σκακιστή που αποδεχόμενος τις απώλειες σε πιόνια, καταστρώνει νέο σχέδιο.

Μοιάζει με τον ιδανικό και ανάξιο εραστή που παρά τις απορρίψεις, μένει σκυφτός σε χάρτες ναυτικούς.

Μοιάζει με το νιτσεϊκό ήρωα που βρίσκει πάντα τρόπο να βλέπει το τέλος για αρχή, αναφωνώντας: «Ήταν αυτό η ζωή; Τότε άλλη μία φορά!».

Μοιάζει με τον άνθρωπο που ρωτάει τον συνάνθρωπο και τον καθρέπτη του «Θέλεις;» και στη σκληρή απάντηση «ούτε μία στις χίλιες», αυτός βρίσκει φως:

«Α, ώστε υπάρχει ελπίδα!».

Αυτό είναι το δικό μου ανθρώπινο αστέρι.

Το φως του με ξεπερνά.

Χρησιμοποιεί και υπερβαίνει την ύπαρξή μου.

Οι στιγμές φεύγουν, τα φεγγάρια ανεβοκατεβαίνουν και οι άνθρωποι πάνε και έρχονται…

Μα τα αστεράκια τους ενώνονται σε ενιαίο και λαμπρό όλον, δίνοντας ζωή και φωτίζοντας τον δικό μας ανθρώπινο ουρανό.

Ή λάμψη τους στέκει εκεί.

Πέρα από την πρώτη κίνηση, την βασίλισσα και το ρουά ματ.

Αγκαλιάζει τον Ζαρατούστρα και φωτίζει το Μαδράς, τ’ Αλγέρι και το Σφαξ.

Και κάτι ακόμα,εκεί ψηλά, σε μια στιγμή απρόσμενη, σε μια στιγμή αιώνια, είδα τη φωνή του ήλιου μου να μου χαμογελά:

«Θέλω»

Υστερόγραφο από τον Ναζίμ Χικμέτ:

«Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά

Πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι

Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά

Τόσο μα τόσο σοβαρά

Που θα φυτεύεις, σαν να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου

Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου

Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις

Όσο κι αν φοβάσαι

Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά.»

Τελικά ποια είναι η πραγματική Αριστερά;

πηγή: ResPublica

του Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη

‘The primary lesson here is not about….“socialism” or even “communism” since  Castro, Mao, Stalin, and Lenin did not actually attempt to implement any of those ideas.’ (Nathan Robinson, Current Affairs, October 2017)

Γράφει ο Γρηγοριάδης Κωνσταντίνος

Στις αρχές του προηγούμενου έτους κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο Οικονομικών Υποθέσεων (Institute of Economic Affairs) ένα ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Socialism: The Failed Idea that never dies» (Σοσιαλισμός: Η αποτυχημένη ιδέα που δεν πεθαίνει ποτέ) με συγγραφέα τον Kristian Niemitz, διευθυντή του συγκεκριμένου ινστιτούτου. Ο προκλητικός υπότιτλος αμέσως αποκαλύπτει την στάση του συγγραφέα απέναντι στον σοσιαλισμό, αλλά εγείρει το αναμενόμενο ερώτημα γιατί η συγκεκριμένη ιδεολογία συνεχίζει να έχει σημαντικό αριθμό υποστηρικτών παρά τις συνεχείς αποτυχίες. Στο ακόλουθο κείμενο θα παρουσιαστούν οι βασικές απόψεις του βιβλίου, οι λόγοι για τους οποίους ο σοσιαλισμός εξακολουθεί να θεωρείται μια εναλλακτική πρόταση για ένα καλύτερο μέλλον παρά την ιστορική εμπειρία και στο τέλος θα παρουσιαστούν ορισμένες προεκτάσεις, που προκύπτουν από τις θέσεις του Niemitz.

Internet blackout

πηγή: Αλεξάνδρα Γούτα

Πηγή εικόνας: https://images.app.goo.gl/nc5wHxPCMDSSVQwT9

Είναι οκτώ το πρωί. Το τηλέφωνο χτυπάει. Είναι μια φίλη και συνάδελφος, που εργάζεται για την ίδια εταιρεία από άλλη πόλη και άλλη χώρα. «Ρε ‘συ, έχεις Ίντερνετ; Προσπαθώ να συνδεθώ από την ώρα που ξύπνησα, smartphone, laptop, και δεν μπορώ, δεν λειτουργεί τίποτα». Προσπαθείς κι εσύ. Τίποτα. Oops!

Η πρώτη σου παρόρμηση, αυτοματισμός σχεδόν, είναι -δεν είναι;- να μπεις στο #Google και να ρωτήσεις τον φωτεινό παντογνώστη «Τι συμβαίνει με το Ίντερνετ;». Η δεύτερη να αναζητήσεις πληροφορία στα ειδησεογραφικά σάιτ. Προφανώς, χωρίς Ίντερνετ, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από τα δύο.

Οι διανοητικές ρίζες της Κατασκοπευτικής Τεχνολογίας

πηγή: Βαβυλωνία

του Geoff Shullenberger

μετάφραση: Μιχάλης Κούλουθρος, Στέφανος Μπατσής

Η σύμβαση-φάντασμα μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της αμφιλεγόμενης εταιρείας τεχνολογίας Palantir είναι η είδηση της εβδομάδας. Η Palantir, ένας τεχνολογικός κολοσσός με κύρια πελατεία το στρατιωτικό σύμπλεγμα και τις υπηρεσίες πληροφοριών των μεγάλων δυτικών κρατών, έχει τεθεί πολλάκις στο μικροσκόπιο ακτιβιστών, ερευνητών και στοχαστών για τον σκιώδη -αλλά κεντρικό- της ρόλο στη στερέωση αυτού που σχηματικά ονομάστηκε “κατασκοπευτικός καπιταλισμός”. Για την ιστορική της διαδρομή, τις διασυνδέσεις και τις επιχειρηματικές τις επιλογές, τους κινδύνους που θέτει για τους δημοκρατικούς θεσμούς όπως τους γνωρίζουμε, και πλέον για τη διείσδυσή της στην Ελλάδα, έχουν γραφτεί πολλά και αξιόλογα. Εμείς επιλέγουμε να στρέψουμε τη ματιά κάπου αλλού. Μεταφράζουμε ένα ιδιαιτέρως ερεθιστικό κείμενο για το διανοητικό υπόβαθρο των συνιδρυτών της Palantir, Alex Karp και Peter Thiel. Το κείμενο, με τα δυνατά και τ’ αδύνατά του σημεία, κατορθώνει αφενός να φωτίσει -έστω ημιτελώς- το πώς συγκροτείται το σκεπτικό και η κουλτούρα πίσω από την Palantir κι αφετέρου να μας θυμίσει πως ο εχθρός δεν είναι μόνο ωμή κυριαρχία, ετερονομία και χρήματα. Όλα αυτά είναι κομμάτια του μίγματος, αλλά πάντοτε υπάρχει και κάτι παραπάνω που μένει να ερευνηθεί και να αναδειχθεί ώστε η εξουσία να γίνει κατανοητή στην πραγματική της διάσταση. 

Οι έλληνες πράκτορες των ναζί

το βρήκαμε εδώ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣΕ

πηγή: news247.gr Ιωάννα Μπρατσιάκου

Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1944. Χιλιάδες Αθηναίοι συρρέουν στο κέντρο της πόλης για τη μεγάλη γιορτή της απελευθέρωσης από τους Ναζί κατακτητές. «Ανεβασμένοι στ’ αυτοκίνητα ρίχνουν οι ΕΑΜίτες τα συνθήματα που τ’ αρπάζει με μια φωνή ο κόσμος και τα κάνει βουή και σάλπισμα για να φτάσουν απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας: Κανένα άσυλο στους προδότες! Λευτεριά- Λαοκρατία!», διαβάζουμε στην ανταπόκριση του Ριζοσπάστη που κυκλοφόρησε στις 13 Οκτωβρίου 1944 ελεύθερα πλέον στο κέντρο της Αθήνας μετά από 8 χρόνια.

Ο πρότερος έντιμος βίος του Νίκου Μιχαλολιάκου

πηγή: Μαύρη Οχιά

Κατά τη δίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής, οι συνήγοροί τους ζήτησαν ελαφρυντικά για τους πελάτες τους. Ένα από τα ελαφρυντικά που επικαλέστηκαν πολλοί, ήταν και αυτό του «σύννομου βίου». Για αυτόν τον  «σύννομο βίο»  ενός από αυτούς που τον επικαλέστηκαν ως ελαφρυντικό, θα μιλήσουμε.  Έναν βίο που, εκτός από την τελευταία σύλληψη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απαριθμεί άλλες τρεις. Μία για απόπειρα εμπρησμού πρεσβείας με προβοκατόρικο σκοπό το βράδυ που πανηγύριζε ο λαός στους δρόμους για την πτώση της Χούντας, μία για ξυλοδαρμό δημοσιογράφων και άλλη μία για τυφλές βομβιστικές επιθέσεις με δεκάδες τραυματίες. Αν προσθέσουμε στις συλλήψεις αυτές και την κατηγορία για κλοπή όπλων και πυρομαχικών από το στρατόπεδο όπου υπηρετούσε, έχουμε ένα πολύ πλούσιο «σύννομο» βιογραφικό. Το εντυπωσιακό, όμως, είναι πως για όλες τις παραπάνω κατηγορίες, ο Νίκος Μιχαλολιάκος εξέτισε ποινή φυλάκισης μόλις 11 μηνών και 20 ημερών. Σαν κάποιο αόρατο παρακρατικό χέρι να τον προστατεύει δεκαετίες τώρα. Και μπορεί αυτό το ίδιο αόρατο χέρι να του δώσει αναστολή της ποινής του αύριο. Ας θυμηθούμε, όμως, τον «πρότερο έντιμο βίο» του Νίκου Μιχαλολιάκου. 

Βιογραφώντας τον μαύρο χρυσό το 2020 – μια συμφωνία που φτάνει στο τέλος της;

Βιογραφώντας τον μαύρο χρυσό το 2020 – μια συμφωνία που φτάνει στο τέλος της; (Μέρος Α’)

πηγή: ResPublica

Photo by Sebastião Salgado, Kuwait: A Desert on Fire

του Θεόδωρου Παπαϊωάννου

“Η μεν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες, χείρες Ησαύ”

Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις

Αίμα και πυρ, το πετρέλαιο κινεί και θερμαίνει το σώμα της ανθρωπότητας για πάνω από έναν αιώνα. Είναι από τις ελάχιστες φορές, μέσα στην Ιστορία, που μία πρώτη ύλη διαμορφώνει, σε τέτοιο βαθμό, το ιστορικό γίγνεσθαι, καθορίζοντας, μαζί με την οικονομία, την ίδια την ύπαρξη και την πορεία χωρών, κοινωνιών και ατόμων. Η ιστορία του μαύρου χρυσού αντανακλά την πολυδιάστατη και αμφίσημη φύση της παγκόσμιας κοινωνικοοικονομικοπολιτικής παρτιτούρας. Μέσα στις σελίδες της πλούσιας βιογραφίας του, ο εφευρετικός νους συνεργεί με τα βρώμικα χέρια, η δημιουργικότητα συνομιλεί με την καταστροφή, η επιστήμη συναντά την κερδοσκοπία, η αίγλη και η υποκριτικότητα της πολιτικής και της υψηλής διπλωματίας συνυπάρχουν με τις λεπτές επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών και την ωμότητα του υποκόσμου, η πρόοδος συναιρείται με το σκοτάδι, το έγκλημα με τον Θεό. Θαύμα και τραύμα, ευλογία και κατάρα για τις περισσότερες χώρες – κοινωνίες, από τη γη των οποίων αναβλύζει, το πετρέλαιο συνυφαίνεται άμεσα με την στρατηγική και τον πόλεμο, και ως μέσο και ως διακύβευμα.

Η Νύχτα Που Κράτησε 100 Χρόνια. Η Ακροδεξιά στην Ελλάδα

πηγή: geniusloci2017

Κείμενο Δημήτρης Πλαστήρας

Αντί Εισαγωγής

Στο βιβλίο Το «Βαθύ Κράτος» στη Σημερινή Ελλάδα και η Ακροδεξιά (εκδ. Πόλις, 2014), στην εισαγωγή με τίτλο «Η πολιτική διακύβευση της χαρτογράφησης του ακροδεξιού εξτρεμισμού στο ελληνικό κράτος», που υπογράφει ο Δημήτρης Κουσουρής, σε κάποιο σημείο της υπάρχει μια αναφορά στον Κωνσταντίνο Κόλλια. Ο Κόλλιας ήταν ο δικαστικός που ανέλαβε την περίοδο των ειδικών δικαστηρίων δωσίλογων να οργανώσει τις δικογραφίες των κατηγορούμενων, η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά είναι πως και ο ίδιος ήταν κατηγορούμενος. Τον ίδιο άνθρωπο συναντάμε ως το δικαστικό που προσπάθησε να παρεμποδίσει τις έρευνες στην υπόθεση Λαμπράκη αλλά και που συμμετείχε στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ που ήταν η αρχή μιας πορείας που οδήγησε στα Ιουλιανά και στη συνέχεια στο πραξικόπημα του 1967, όπου και υπήρξε ο πρώτος χουντικός πρωθυπουργός. Στο πρόσωπο του Κόλλια θα μπορούσε να πει κανείς πως προσωποποιείτε η συνέχεια του φασισμού και της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, μια συνέχεια με αφετηρία κάπου στην δεύτερη δεκαετία του προηγούμενου αιώνα και φτάνει μέχρι και σήμερα.

Je suis ΑΝΤΙφας

πηγή: στον Τοίχο

Γιάννης Λαζάρου 

Έχω την Ελλάδα μέσα μου και είμαι δημοκράτης αντιφάς, έτοιμος να πολεμήσω τους μεμέτηδες σαν τον πρόγονο τον Λεωνίδα. Δε γουστάρω τους φας γενικά, γι αυτό είμαι αντιφάς. Εμείς οι αντιφάδες είμαστε του Δημοκρατικού Τόξου που έχει την Ευρώπη για πατρίδα. Είμαστε το σύνορο της Ευρώπης και θα το φυλάξουμε από τους εχθρούς, τον Πούτιν, τους αλλόθρησκους κ.λπ. Τα τελευταία δέκα χρόνια εμείς οι αντιφάδες στηρίξαμε όλα τα νομοσχέδια που έσωσαν την πατρίδα από τους κακούς. Εντάξει δεν ήταν και όλα καλά και ρόδινα γι αυτό καμιά φορά το ρίχναμε και λίγο έξω διασκεδάζοντας στον Σφακιανάκη, τον Γονίδη, τον Βέρτη, τον Πλούταρχο, την Σαμπρίνα, τον Σάκη, ενώ το Πάσχα ακούμε με κατάνυξη Γαϊτάνο. 

Karen M. Douglas, Robbie M. Sutton & Aleksandra Cichocka: Η Ψυχολογία των Θεωριών Συνομωσίας

πηγή: geniusloci2017

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Current Directions in Psychological Science 26. Η Karen M. Douglas είναι καθηγήτρια κοινωνικής ψυχολογίας, ο Robbie M. Sutton είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας, η Aleksandra Cichocka είναι λέκτορας πολιτικής ψυχολογίας, διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Πάνω από το ένα τρίτο των Αμερικανών πιστεύουν η κλιματική αλλαγή είναι απάτη, και πάνω από τους μισούς πως ο Lee Harvey Oswald στη δολοφονία του John F. Kennedy. Αυτά είναι παραδείγματα θεωριών συνωμοσίας – εξηγήσεις για σημαντικά γεγονότα που περιέχουν μυστικά σχέδια από πανίσχυρες και κακοπροαίρετες ομάδες. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον στους ψυχολογικούς παράγοντες που στηρίζουν την διάδοση των θεωριών συνωμοσίας, και στο άρθρο αυτό, συγκεντρώνουμε και οργανώνουμε τα ευρήματα από τον όλο και μεγαλύτερο όγκο της έρευνας.